اشعار درحال تایپ {طیف جاویدان} اثر ▪︎ممد صنوبر کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[ممد صنوبر]

نام اثر :

طیف جاویدان

نام شاعر : ممد صنوبر

نام قالب : خمیسه

ژانر شعر : عاشقانه و عارفانه

مقدمه :

این کیست :

این کیست بر جانم خرد انوار هدایت می تپد

عشقی بسوزد ز من عمری بتابد ز من

دیگر چون مستی بکن دف را چون می زند

حرفهایش شاد تو است شوری سراید ز من

بالی بزد پروانه ای شمع را چون می رسد

غوغا بشد دیوانه وار حالی بداند ز من

معشوق تو چون ماه تو دردا چون می کند

آتش کند آن خانه را مستی براند ز من

ساقی چرا مستانه نیست عیب را چون می شود

دلبر شرابی می دهد جامی بخواهد ز من

 

[DLNZ]

با سلام.
شاعر عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن رمان بوک برای منتشر کردن
آثار خود؛ خواهشمندیم قبل از تایپ اشعار قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید:
[قوانین اشعار در حال تایپ]

پس از گذشت ده پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[درخواست نقد اشعار]

پس از ارسال پانزده پست می‌توانید درخواست جلد برای اشعار خود دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد اشعار]

پس از گذشت پانزده پست می‌توانید درخواست تعیین سطح برای اشعارتان بدهید:
‌[تاپیک درخواست تگ]

در صورتی که نمی‌خواهید به نوشتن اشعارتان ادامه دهید و یا سوالی دارید در این تاپیک اعلام کنید:
[تاپیک پرسش و پاسخ تالار شعر]

اگر اشعارتان به پایان رسید در این تاپیک اعلام کنید:
[اعلام پایان اشعار کاربران]

شاعران دقت کنند در صورتی که دو ماه تاپیکشان آپدیت نشود تاپیک بسته می‌شود.

●با آرزوی موفقیت شما
[ مدیریت تالار شعر]​

 

[ممد صنوبر]

ای نسیم :

ای نسیم خوش خبر رفت و آمد چیست در

گفته ها آسان بگیر سخت گیرد بوی او

عشق را دیگر مسوز عاشقی پیداست هر

رنگ را دیگر نباز می روم من جوی او

خالقا جانانه ام هر طرف مستانه سر

دل نبستن سوی تو باز کن تو روی او

نفس گفت بر من بیا حال او را کیست بر

شاد کن دیوانه را دور شو آن خوی او

حال گفتم ای سیه باز دل را نیست شر

ره می جویم خدا عاشقم من موی او

 

[ممد صنوبر]

انوار :

انوار خداوند تبارک تابد حجت نور مبارک

کوهی به سیاهرگ تو آید به شجاعت

باشد که مرا یار تعالیٰ خوابی که شود شور مبارک

ساقی که رود جام شرابی به شماتت

مهتاب و شب خوار شیاطین باید که رود دور مبارک

دستی که رود یار خدایی به هدایت

رقصی به ضیافت بهاران شب را که شده سور مبارک

دیدار خوشت چهره ی تابان به رفاقت

ره را به طریقه ی جمالان شوری همه را حور مبارک

الحق که شدی مالک گیتی به پناهت

 

[ممد صنوبر]

تو بگو :

تو بگو شنو که از من در این نگار وحدت

پس این هنر بجویم صد هزاران خدا را

ره این عاشق حجران ببرد مهار وحدت

سمت و سویی نکند باز ره عاشقان خدا را

به رهت چنان شوم من لحظه ای چنار وحدت

برود نهال شادی دل صوفیان خدا را

دلبرش آن خدا بود بکند بهار وحدت

که شده بال زند پر مه دلبران خدا را

چه کند دلبر عاشق برود دیار وحدت

سجده ای چون که رود باز می ساقیان خدا را

 

[ممد صنوبر]

روزی است :

روزی است که نوروز عید است که شمشاد

احسنت به این روز نیک است چه بسیار

حالی است نوینی عشق است به بیداد

مهری شود باز خوب است چه دلدار

باشد به حسنی مهتاب و میلاد

آمد حیاتی شور است به مقدار

مسـ*ـت است به هوشیار شاد و به میعاد

نوری است بهاری قدری به دیدار

یارا چه نقشی است خشمی بیفتاد

شوقش خدا بود گفتش که حقدار

 

[ممد صنوبر]

مسـ*ـت بگوید :

مسـ*ـت بگوید دل است من بگویم بساز

شرم ندارد دلی خواب ببیند دواست

یار بگفتش به می نی سراید به باز

ره چه کند ساقیا حال بداند رهاست

دست زند بر جمال رقص کند او به ناز

چرخ رود دلبری شاد بشیند صفاست

داغ منم خالقا شور به حال نیاز

بال زنم آتشی دور شنیدن جفاست

عشق کنم مسـ*ـت تو حال تویی دل به راز

بوی کمال و نوال هوش رود در وفاست

 

[ممد صنوبر]

دوست را :

دوست را می بنده ای عاشقان هر رفته ای

گفته ها گفته نشد پس چه شد یار قدیر

هاکذا جانم خوش است دلبرا جا مانده ای

پس نگاه سخت کوش رفته اند حال کبیر

مسـ*ـت و بوی شاخه ها طاقتی تو برده ای

بر صدای قامتت آمدش جان کثیر

حیف را بازم نسوخت پای و پایش بسته ای

دل به دل شیطان پست دل چه بود وای صغیر

من ندانم دولتی حب من چون کرده ای

یار و مالی برده ام زان به آن نور عبیر

 

[ممد صنوبر]

خسته باران :

خسته باران می روند هی که رفتی بی خبر

ز مجالم کی بود آتش به آن دیدار من

صاحب پیدا و مسـ*ـت باشد که خوابش بی هنر

آمدی پاینده باد شاید کند حقدار من

دلبران شادانه اند حالا که گویند بی ضرر

من نگویم شرم تو بازم کنند مقدار من

دل هنوزم عشق نیست رویای نورم بی نگر

مات و مبهوتم تویی رنگی شود بیدار من

سمت و سویی دلبرا چشمی بدوزد بی صفر

خالقا سجده منم حیرت به آن دلدار من

 

[ممد صنوبر]

جان من :

جان من گیتی خوش است پس مرا یاری کنید

عادتی بر می چکد گر سعادت با صفاست

دل رهی من برده ام آتشی زاری کنید

شوق من دیدار تو دلبری را با وفاست

مالک دینار من شهرتی خالی کنید

گر ندانی بایدش صحبتی را با جفاست

حال و نامش دیگران داغ عشق شادی کنید

در فراق و قربتش شاهدان را با حیاست

من ندانم آن خدا کیست را دانی کنید

در جمال و در کمال ساقیان را با خداست