مجموعه اشعار عبید زاکانی

[mobina01]

ای آنکه به جز تو نیست فریادرسی
غیر از کرمت نداد ک.س داد کسی

کار من مستمند بیچاره بساز
کان بر تو به هیچ آید و برماست بسی

 

[mobina01]

خوشا
کسیکه
ز عشقش
دمي رهائي نیست ...

 

[mobina01]

میکند سلسله‌ی زلف تو دیوانه مرا
میکشد نرگس مسـ*ـت تو به میخانه مرا

متحیر شده‌ام تا غم عشقت ناگاه
از کجا یافت در این گوشه‌ی ویرانه مرا

 

[mobina01]

بی یار دل شکسته و دور از دیار خویش
درمانده ایم عاجز و حیران به کار خویش
از روزگار هیچ مرادی نیافتیم
آزرده ایم لاجرم از روزگار خویش
نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار
خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش
یکدم قرار نیست دلم را ز تاب عشق
در آتشم ز دست دل بی قرار خویش
از بهر آنکه میزند آبی بر آتشم
منت پذیرم از مژه سیل بار خویش
دیوانه دل به عشق سپارد عبیدوار
عاقل به دست دل ندهد اختیار خویش

 

[mobina01]

دارم بتی به چهرهٔ صد ماه و آفتاب
نازکتر از گل تر و خوشبوتر از گلاب

هرگه که زانوئی زند و باده‌ای دهد
من جان به باد بر دهم آن لحظه چون حباب

 

[mobina01]

ما را همين بس است كه داريم درد عشق

مقصود ما ز وصل تو بوس و كنار نيست