مجموعه اشعار فاضل نظری

[mobina01]

.
از بس که جابه‌جا شده معنای نیک و بد
از دین نمانده است به‌جا غیر کالبد

جمعی ز اعتقاد و گروهی به انتقام
هرکس به یک دلیل به ما سنگ می‌زند

اثبات بی‌گناهی ما را همین گواه
کز فاسقان خبر بپذیرند بی‌سند

فهمیدم اشتباه نبود انتخاب عشق
وقتی زدند خلق بر این سی*ن*ه دست رد

ای عشق گر دو دست مرا هم جدا کنند
آغوش من به روی تو باز است تا ابد

ما پیروان مکتب آل محبتیم
دلدادگی‌ست مذهب ما «یا علی مدد»

 

[mobina01]

.

ز من مخواه کنون با یقین کنم توبه
من از بهشت مگر میوه با یقین خوردم!

قفس گشودی ام و « اختیار » بخشیدی
همین که از قفست پر زدم، زمین خوردم

 

[mobina01]

دنبال عشق گشتم و چیزی نیافتم
جوینده ای که گم شده یابنده ی تو نیست

ای عمر چیستی که به هر حال عاقبت
جز حسرت گذشته به آینده ی تو نیست

 

[mobina01]

با آنکه بی‌دلیل رها می‌کنی مرا
آنقدر عاشقم که نمی‌پرسمت چرا؟

در پیچ‌وتاب عشق، به معنای هجر نیست
رودی ز رود دیگر اگر می‌شود جدا

خون می‌خوریم در غم و حرفی نمی‌زنیم
ما عاشق توایم همین است ماجرا

خوش باد روح آنکه به ما با کنایه گفت
گاهی به قدر صبر بلا می‌دهد خدا

حق با تو بود هرچه بکوشد نمی‌رسد
شیر نفس بریده به آهوی تیزپا

ای عشق! ای حقیقت باورنکردنی!
افسانه‌ای بساز خود از داستان ما

 

[mobina01]

تو مهتابی و من مرداب ،
خوشحالم که امشب هم

مرا از دور می‌بینی ،
تو را از دور می‌بوسم...

 

[mobina01]

.
هر که با من بود روزی دل برید از من، تو نیز
دل به رفتن می‌سپاری، گرچه مایل نیستی


گفت: روزی بازمی‌گردم، فراموشم مکن
گفتمش: در بی‌وفایی نیز کامل نیستی..

 

[mobina01]

شراب عشق میدهی خمار میکنی مرا
شمیم مهر میدمی مهار میکنی مرا

تمام شعر شاملو تمام حس حافظی
و شعر میشوی شبی بهار میکنی مرا

ز چشم سرخ فام تو دو تیر داغ میچکد
کمی نگاه میکنی شکار میکنی مرا

لب تو سیب میزند و گندمی به زلفهایت
چه نان و بوسه ای کنون نثار میکنی مرا

شکوفه های داغ تو و عطر کوچه باغ تو
شکوه یاس هستی و بهار میکنی مرا

 

[mobina01]

فخر است برایش که بخوانند فقیرش
شاهی که به درگاه تو افتاد مسیرش

پیش تو که بر خاک و بر افلاک امیری
خاکش به سر آن‌ک.س که بخوانند امیرش

هرکس که به انکار تو و قدر تو پرداخت
سلطان هم اگر بود کشیدند به زیرش

بی‌مهر تو این گمشده سیارە‌ی تاریک
آبستن رنج است چه دریا چه کویرش

دل سوی تو آورده پناه از غم دنیا
این طفل، یتیم است در آغوش بگیرش

پیش تو مرا پیشکشی نیست جز این شعر
منت به سر من بگذار و بپذیرش

 

[mobina01]

شبیه یک‌دگریم و چقدر دلگیر است
شبیه بودن گل‌های بی شمیم به هم

 

[mobina01]

ما گشته ایم، نیست، تو هم جست وجو مكن
آن روزها گذشت، دگر آرزو مکن

دیگر سراغ خاطره های مرا مگیر
خاكستر گداخته را زیر و رو مکن

در چشم دیگران منشین، در کنار من
ما را در این مقایسه بی آبرو مکن

راز من است غنچه لب های سرخ دوست
راز مرا برای کسی بازگو مکن

دیدار ما تصور یک بی نهایت است
با یکدگر دو آینه را رو برو مکن...