مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

که کاووس تندست و هشیار نیست
هم این داستان بر دلش خوار نیست

غمی بود ازین کار و دل پرشتاب
شده دور ازو خورد و آرام و خواب

 

[ترنم مبینا]

به زابلستان گر درنگ آوریم
ز می باز پیگار و جنگ آوریم

شود شاه ایران به ما خشمگین
ز ناپاک رایی درآید بکین

 

[ترنم مبینا]

بدو گفت رستم که مندیش ازین
که با ما نشورد ک.س اندر زمین

بفرمود تا رخش را زین کنند
دم اندر دم نای رویین کنند

سواران زابل شنیدند نای
برفتند با ترگ و جوشن ز جای

 

[ترنم مبینا]

گرازان بدرگاه شاه آمدند
گشاده دل و نیک خواه آمدند

چو رفتند و بردند پیشش نماز
برآشفت و پاسخ نداد ایچ باز

 

[ترنم مبینا]

یکی بانگ بر زد به گیو از نخست
پس آنگاه شرم از دو دیده بشست

که رستم که باشد فرمان من
کند پست و پیچد ز پیمان من

 

[ترنم مبینا]

بگیر و ببر زنده بردارکن
وزو نیز با من مگردان سخن

ز گفتار او گیو را دل بخست
که بردی برستم بران‌گونه دست

 

[ترنم مبینا]

برآشفت با گیو و با پیلتن
فرو ماند خیره همه انجمن

بفرمود پس طوس را شهریار
که رو هردو را زنده برکن به دار

 

[ترنم مبینا]

خود از جای برخاست کاووس کی
برافروخت برسان آتش ز نی

بشد طوس و دست تهمتن گرفت
بدو مانده پرخاش جویان شگفت

 

[ترنم مبینا]

که از پیش کاووس بیرون برد
مگر کاندر آن تیزی افسون برد

تهمتن برآشفت با شهریار
که چندین مدار آتش اندر کنار

 

[ترنم مبینا]

همه کارت از یکدگر بدترست
ترا شهریاری نه اندرخورست

تو سهراب را زنده بر دار کن
پرآشوب و بدخواه را خوار کن