مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

بزد تند یک دست بر دست طوس
تو گفتی ز پیل ژیان یافت کوس

ز بالا نگون اندرآمد به سر
برو کرد رستم به تندی گذر

 

[ترنم مبینا]

به در شد به خشم اندرآمد به رخش
منم گفت شیراوژن و تاج‌بخش

چو خشم آورم شاه کاووس کیست
چرا دست یازد به من طوس کیست

 

[ترنم مبینا]

زمین بنده و رخش گاه من‌ست
نگین گرز و مغفر کلاه من‌ست

شب تیره از تیغ رخشان کنم
به آورد گه بر سرافشان کنم

 

[ترنم مبینا]

سر نیزه و تیغ یار من‌اند
دو بازو و دل شهریار من‌اند

چه آزاردم او نه من بنده‌ام
یکی بندهٔ آفریننده‌ام

 

[ترنم مبینا]

به ایران ار ایدون که سهراب گرد
بیاید نماند بزرگ و نه خرد

شما هر کسی چارهٔ جان کنید
خرد را بدین کار پیچان کنید

 

[ترنم مبینا]

به ایران نبینید ازین پس مرا
شما را زمین پر کرگس مرا

غمی شد دل نامداران همه
که رستم شبان بود و ایشان رمه

 

[ترنم مبینا]

به گودرز گفتند کاین کار تست
شکسته بدست تو گردد درست

سپهبد جز از تو سخن نشنود
همی بخت تو زین سخن نغنود

 

[ترنم مبینا]

به نزدیک این شاه دیوانه رو
وزین در سخن یاد کن نو به نو

سخنهای چرب و دراز آوری
مگر بخت گم بوده بازآوری

 

[ترنم مبینا]

سپهدار گودرز کشواد رفت
به نزدیک خسرو خرامید تفت

به کاووس کی گفت رستم چه کرد
کز ایران برآوردی امروز گرد

 

[ترنم مبینا]

فراموش کردی ز هاماوران
وزان کار دیوان مازندران

که گویی ورا زنده بر دار کن
ز شاهان نباید گزافه سخن