فایل شده فروغ سپهر/مریم فواضلی و ممد صنوبر کاربران انجمن رمان بوک

[ممد صنوبر]

من مجنونت می‌شوم!
شیفته عظمت تو شدِام ربی، تو را می‌خوانم تا بتوانم به درگاهت بنشینم خدا؟ من عبد توام و تو خدای منی، تو معبودی و من نسمه تو هستم!
ای جلوه گاه هستی، پناهم بده تا تابندگی فضا مرا فرا گیرد.
باله‌هایت را بر من بپوشان تا دگر سیه نفوذی بر من نکند!

 

[ممد صنوبر]

پروردگارا!
تو را در بین طیور نهالان و غبرا‌ها می‌بینم
هر کجا چشم می‌گذارم، زیبایی‌ات بیداد می‌کند.
یارب العالمین، جهان تو را می‌خواند.
گویند هر مخلوقی نعت جمیلت را دارد
و من گم شدِام و پی تعاقب خویش را
من چه عبد حقیر چه صفتی از تو دارم، یا رب
زبون مرا فرا گرفته، هیچ نمی‌دانم به هیچ‌وجه می‌دانم چون متذلل مرا در بر گرفته؛ ولیکن موسمی بدیدم آن لمعان سپهرت را، دانستم که کیستم.

 

[ممد صنوبر]

بار الهی، نغمه و مکتوب‌هایم را فقط با نگاه کردن به نقاشی‌هایت می‌نویسم!
میترا و گردون، والاترین جلوِی تو هستند. لکن نمی‌دانم هیبت تو چیست؟
پس بگذار آن را به حماقت و دون بودن من.

پایان