مجموعه اشعار فروغ فرخزاد

[mobina01]

تو از تبارِ ترانه‌ای
و من
زنی که در تبِ تکرار،
تکه‌تکه شد

 

[mobina01]

و عشق بود،
آن حسِ مغشوشی که در تاریکی
ناگاه محصورمان می‌کرد
و جذبمان می‌کرد...

 

[mobina01]

می‌روم خسته و افسرده و زار سوی منزلگه ویرانه خویش
به خدا میبرم از شهر شما دل شوریده و دیوانه خویش

 

[mobina01]

با كدام بال مي توان از زوال روزها و سوزها گريخت!
با كدام اشك مي توان ، پرده بر نگه خيره زمان كشيد؟
با كدام دست مي توان ، عشق را به بند جاودان كشيد ؟
با كدام دست؟

 

[mobina01]

دل را چنان به مهر تو بستم که بعد از این
دیگر هوای دلبر دیگر نمیکنم

 

[mobina01]

بعد از این از تو دگر هیچ نخواهم
نه درودی، نه پیامی، نه نشانی

ره خود گیرم و ره بر تو گشایم
زانکه دیگر تو نه آنی، تو نه آنی

 

[mobina01]

که زنده های امروزی
چیزی به جز تفالهٔ یک زنده نیستند؟
گویی که کودکی در اولین تبسّم خود پیر گشته است

 

[mobina01]

هرچه دادم به او حلالش باد
غیر از آن دل که مفت بخشیدم.

 

[mobina01]

من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم،
که از تراکم اندیشه‌های پَست تهی باشد...

 

[mobina01]

فعلا میسازم، چه می‌شود کرد؟
مگر می‌شود دنیا را پاره کرد و از داخلش خوشبختی در آورد؟
همین است که هست.