مجموعه اشعار قاآنی شیرازی

[mobina01]

به رنگ و بوی جهانی نه بلکه بهتر از آنی

به حکم آنکه جهان پیر‌ گشته و تو جوانی

جهان به‌روی تو تازه است و جان به بوی تو زنده

جهان جان تویی امروز از آنکه جان جهانی

 

[mobina01]

این دل که به شهر عشق سرگشته توست
بیمار و غریب و در به در گشته توست
برگشتگی بخت و سیه روزی او
از مژگان سیاه برگشته توست

 

[mobina01]

دامن وصل تو گر افتد به دست
پای به دامن کشم از هرچه هست

******

چو دیدم جان محزون بود گفتم
برو دانم که بی‌جانان نپایی

******

ماه من از زلف چون گره بگشاید
بر دل پرعقده عقدها بفزای

 

[mobina01]

عاشق آن نیست که هر لحظه زَنَد لافِ محبت
مرد آن است که لب بندد و بازو بگشاید

 

[mobina01]

رسم عاشق نیست
با یکدل دو دلبر داشتن

یا ز جانان یا ز جان بایست
دل برداشتن ...

 

[mobina01]

صبح چون خورشید رخشان رخ نمود از کوهسار

ماهِ من از در درآمد با رُخی خورشید وار

 

[mobina01]

بوسی بده بی‌مشغله بی‌زحمت و جنگ و گله

کزجان‌ برفت آن‌ حوصله‌ کاندوه حرمان پرورد

 

[;FOROUGH]

حکیم قاآنی شیرازی

 

[;FOROUGH]

(راحت جانی)

گرَم ز لطف بخوانی، وَرم به قهر برانی
تو قهرمانی و قادر، بکن هرآنچه توانی

گرم به دیده زنی تیر اگر به سی*ن*ه ننالم
که‌‌ گرچه آفت جسمی و لیک راحت جانی

نی‌ام سپند که لختی برآتش‌ات ننشینم
هزار سال فزون، گر بر آتشم بنشانی

من از جمال تو مستغنی‌ام ز هرکه به عالم
به حکم آنکه تو تنها نکوتر از دوجهانی

 

[;FOROUGH]

نظر به غیر تو بر هیچ آفریده نکردم
گناه من نبوَد گر ندانمت به چه مانی

در انگبین نه چنان پا فروشده‌ست مگس را
کز آستان برود گر صد آستین بفشانی

اگرچه‌ عمر عزیز است ‌و جان ‌نکوست ولیکن
تو هم عزیزتر از این و هم نکوتر از آنی

به حال خسته‌ی (قاآنی) از وفا نظری کن
بدار حرمت پیران، به شکر آن که جوانی.

"قاآنی شیرازی"