آموزشی قالب های شعری زبان انگلیسی

[ZAHHRA]

۲) بیانِ داستان، بصورت رسمی و پرشکوه است. (پس، ترانه حماسی اساسا وجود ندارد)

۳) شخصیت اصلیِ داستان، پهلوانی است که سرنوشت یک قوم یا ملت (مثل داستانهای شاهنامه) یا حتی نوعِ بشر (مثل بهشت گمشده “میلتون”) به کارِ وی بستگی دارد.

 

[ZAHHRA]

حماسه ها بطور کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

الف. حماسه های محلی یا سنتی (folk or traditional epics): داستانهای محبوب قومی که با دهان به دهان شدن بوسیله رامشگران و چامه سرایان، تکامل یافته و در گذر زمان، بوسیله شاعران گمنام نوشته شده اند.

 

[ZAHHRA]

برای نمونه می توان به مهابهاراتا (Mahabharata) که طی ۶۰۰ سال (۳۰۰ ق.م تا ۳۰۰ ب.م) یا به رامایانا (Ramayana) که هر دو به زبان هندی نوشته شده اند اشاره کرد. در زبان انگلوساکسونی هم بیوولف (Beowulf) سروده شده که بزرگترین حماسه ی کهن انگلیسی بشمار می رود.

 

[ZAHHRA]

ب. حماسه های ادبی (literary epics): داستان ها بوسیله شاعری شناخته شده به رشته تحریر درآمده اند. برای مثال: «ایلیاد» و «اودیسه»، هر دو اثر Homer (شاعر یونانی)؛ «انیاد» اثر Virgil؛ «شاهنامه» اثر Firdausi؛ «ملکه پریان» از Edmund Spenser؛ و «بهشت گمشده» کار John Milton.

 

[ZAHHRA]

Free Verse:
شعر آزاد، سرودهایی که پایبند قوانین وزن شعر نیستند؛ چه با قافیه و چه بی قافیه! نخستین بار، اواخر قرن نوزدهم، گروهی از شاعرانِ نمادگرای فرانسوی –از جمله گوستاو کان- اینگونه سرایش را به تقلید از Walt Whitman(شاعر آمریکایی) و با هدف رهایی از قواعد وزنی شعر و باز آفرینی آهنگ طبیعی گفتاری، ترویج کرده و آنرا Vers Libre نامیدند. گرچه از دوران پیش از “ویتمن” نیز شعرهایی بدون وزن که در واقع ترجمه مطالب تورات و کتب مقدس است، بجای مانده.

 

[ZAHHRA]

شعرِ آزاد، بدلیل نداشتن دشواریهای قواعد وزنی، مورد توجه توده مردمی که دوست داشتند شعر بگویند اما نمی توانستند، قرار گرفت! از میان شاعران سرشناس نیز افرادی چون T. S. Eliot و Ezra Pound ، چامه هایی در این قالب سروده اند.

Robert Frost –شاعر بزرگ آمریکایی- شعر آزاد را به بازی تنیسِ بدونِ تور، تشبیه کرده است!

 

[ZAHHRA]

Limerick:
شعری فکاهی با وزن آناپستیک و قافیه بندی aabba. بیتهای اول، دوم و پنجم، سه “یگان وزنی” و بیتهای سوم و چهارم، دو “یگان وزنی” دارد.
مزمون لیمریک، گاه به چرندی می گراید! با این وجود Limerick از شعرهای محبوب انگلیسی زبانان است. معروفترین لیمریک سرا، ادوارد لیر(نقاش و طنزپرداز انگلیسی)، است.

 

[ZAHHRA]

شعر زیر از کتاب چرند و پرند(منتشر شده در سال ۱۸۴۶)، اثر لیمر، می باشد:

There was an old man of the coast

Who placidly sat on a post;

But when it was cold,

He relinquished his hold,

And called for some hot buttered toast​

 

[ZAHHRA]

Ode:
شعری بلند و دارای زبانی رسمی (formal) است و موضوع هایی همچون «ستودن یک فرد»، «یادبود یک رویداد» و «توصیف عقلانی طبیعت (و نه احساسی)» را دربر می گیرد. Ode، قالب وزنی ثابتی ندارد و در آغاز برای سرود، نوشته می شد.

 

[ZAHHRA]

Ode های کلاسیک را می توان به سه دسته تقسیم نمود:

یک. Choral Ode: در یونان باستان رواج داشته و برای گروه کُر سروده می شده. Pindar(شاعر یونانی)، معروفترین سراینده این قالب بوده است. اُدهای کُرال، دارای یک بندِ چند بخشی بوده اند:

الف) Strophe: بخش نخست بند بوده و گروه همخوانان، هنگام خواندن آن از یک سوی صحنه به سوی دیگر رقصیده و حرکت می کردند. (معمولا از چپ به راست)