همگانی قشنگترین شعری که شنیدی؟

[Sepid]

ای دل غم دیده حالت بِه شود دل بد مکن
وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

 

[گیان]

دوباره زنده شدم
بعد از این همه مردن

به خانه آمده ام
بعد از این همه تبعید

دوباره پنجره ام
بعد از این همه دیوار

به اعتماد چشم تو
بعد از این همه تردید

شبیه مرهمی که روان است
تمام زخم های مرا بردی

مرا گرفتی از من تنها
به دست هیچ سپردی

نفس نکشیده ام پیش از تو
هوا اگر هوای تو باشد

غزل نمی شنوم بعد از تو
صدا اگر صدای تو باشد

 

[هم نام مادر سادات:)]

تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده

 

[آفرودیت؛]

ز هوشیاران عالم هرکه را دیدم غمی دارد
دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد

 

[ن. عادل]

خیال خام پلنگ من،
به سوی ماه جهیدن بود
و ماه را ز بلندایش
به روی خاک کشیدن بود
پلنگ من، دل مغرورم،
پرید و پنجه به خالی زد
که عشق، ماه بلند من،
ورای دست رسیدن بود
من و تو آن دو خطیم، آری
موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان ز آغاز
به یکدگر نرسیدن بود
گل شکفته خداحافظ
اگرچه لحظه ی دیدارت
شروع وسوسه‌ای در من
به نام دیدن و چیدن بود
اگر هیچ گل مرده دوباره زنده نشد
اما بهار در گل شیپوری
مدام گرم دمیدن بود
چه سرنوشت غم انگیزی
که کرم کوچک ابریشم
تمام عمر قفس می بافت
ولی به فکر پریدن بود...

 

[VIXEN]

بی‌حرکتیم... زل زده در چشم‌های هم
تا بوسه‌ای که حالتمان را عوض کند
دیوانه‌ایم... عاشق هر ک.س که عاشق است!
شاید که عشق، شکل جهان را عوض کند

 

[ن. عادل]

به حباب نگران لب یک رود قسم، و به آن لحظه ی شادی که گذشت،
غم هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز...!
زندگی ذره کاهی است
که کوهش کردیم،
زندگی نام نکویی است
که خارش کردیم

زندگی نیست به جز نم‌نم باران بهار
زندگی نیست به جز دیدن یار
زندگی نیست به جز عشق
به جز حرف محبت به کسی
ورنه هر خار و خسی
زندگی کرده بسی

زندگی تجربه ی تلخ فراوان دارد،دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه ی یک عمر بیابان دارد.

ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم...

 

[ن. عادل]

می رسد روزی که بی هم می شویم
یک به یک از جمع هم کم می شویم
می رسد روزی که ما در خاطرات
موجب خندیدن و غم می شویم
گاهگاهی یاد ما کن ای رفیق
می رسد روزی که بی هم می شویم

 

[ن. عادل]

صبح بی تو رنگ بعد ازظهر یک آدینه دارد
بی تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد
بی تو می گویند تعطیل است کار عشقبازی
عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد
جغد بر ویرانه می خواند به انکار تو اما
خاک این ویرانه ها بویی از آن گنجینه دارد
خواستم از رنجش دوری بگویم، یادم آمد
عشق با آزار خویشاوندی دیرینه دارد
در هوای عاشقان پر می کشد با بی قراری
آن کبوتر چاهی زخمی که او در سی*ن*ه دارد
ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می گشاید
آنکه در دستش کلید شهر پر آیینه دارد

 

[NIRI]

شعر دایره از آذر