فایل شده [قمر نقره‌ای] اثر «نازنین هاشمی نسب کاربر انجمن رمان بوک»

[Ciel]

جدال من و تو
از جامه‌ی درّیده‌ی عشق نیست.
سرگشته‌ام و حیران
این حس، از عطر شمیم پیراهن یار نیست.
صنع و ثنای تو
دگر برای این آدم، صبیح و زیبا نیست.
عطش احساسم که سیراب نشد
می‌دانی دگر زلیخایی، در این کالبد نیست!
در دستم تازیانه اما
قلبم برای تو، در تب‌و‌تاب عشق تو
به‌جای نبودن‌ها
به‌جای درّیدن‌ها
این‌بار برای نگاه داشتن تو، می‌تپد.
​

 

[Ciel]

حریق سپید آسمان را بنگر.
آن هلال روشن آسمان
مال من است.
نه اختری، نه خورشیدی
نه اَبری، نه صاعقه‌ای
نه بارانی، نه دانه‌ای برف
نزدیک نشود به ماه من
چال گونه‌های قمر تابنده‌ام
پیکر منورش، آن گیسوان بلند سیه رنگش
تنها مال من است و بس. ​

 

[Ciel]

نیمهٔ‌ی دیگر زیبایم، اگر نتابی
من محبوس می‌مانم میان ظلمات شب

ساز دلنشین عشق، اگر نخوانی
می‌شود کور، می‌شود همه‌ی جانم ز بغض پُر

پروانه‌ی سپیدم، اگر بال نتکانی
می‌نشید تاج سلطنت بر سر زمستان، بی‌تو

ماندنی اگر نماند.
قلب می‌ماند تنها بی‌او
سخت می‌کوبد، کبود می‌ماند دیگر
ز نبود او... . ​

 

[Ciel]

در نبودت از من هیچ نماند
در من اندکی شور زندگانی هم نماند.
در من شاید، هیچ آدمی دگر زنده نماند.
برای وصال با تو، قسم و عهد بسته بودم اما
توبه‌ات کردم و دگر عشقی
میان این قلب خُرد شده هرگز نماند.
آتش فروزان گذشته، دگر شعله‌ور نماند.
دست‌هایت میان سرمای سوزناک دست‌هایم
دگر طاقت ماندن نداشت.
در نبودت، تنها یک آؤار ز من باقی مانده است و
تا عمری هم باقی‌است
در من، دگر همان منِ سابق ابداً نخواهد ماند.
​

 

[Ciel]

درد من این نیست که برایم، یاری نماند
درد من این نیست که شبم
بی‌نور و بی‌مهتاب شده...

درد من این نیست که دلتنگی اَمانم را برید
درد من این نیست که وجودم
ز وجودت، تهی و خالی شده...

درد من این نیست که تاج نابودی، بر سرِ قلبم نشست
درد من این نیست دلم
از نبودت، این‌گونه آواره شده....

درد من این نیست که شاید روزی، آمدی
درد من این نیست که خاری، هم‌آغوش این ماتم شده!

کالبد آوار دیگر ندارد دردی
کاش می‌دانستی، دردهایم تسلیم این خاکستر و خاک شده... .​

 

[Ciel]

تا اندکی از تو دور می‌شوم
سنگ می‌شود تمام صبوری‌هایم...
تا از مرداب چشم‌هایت می‌گریزم
سوز آتش می‌زند
شعله‌هایش را بر دامنم...
تا ذرّه‌ای، اگر ثانیه‌ای نیستی
سخت می‌رود و دگر نمی‌آید نفس‌هایم...
ماه من
بگذار اندکی بیشتر
کنارت بمانم.
​

 

[Ciel]

دل بریدن، گاهی خطا نیست.
دل سپردن شاید، اوج خطاهاست!

حسرت عاشقی را مخور ای دوست
که همین عاشقی، شروع سخت بلایاست.

من اگر دچار عشق شدم بنگر
هیچ نماند از قلب و حتی، اندکی جان!
​

 

[Ciel]

نیمه‌ی دیگر من، تکرارم...
تو را میان ثانیه‌های گذرا
تو را میان دقایق رهسپار
تو را میان عقربه‌های سفّاک
می‌خواهم، تکرارم باش.

جانم، تکرارم...
تو را میان سبزیِ بهار
تو را میان گدازهٔ‌های تابستان
تو را میان خزانِ زرد
تو را میان سوز زمستان
می‌خواهم...
جانم، تکرارم باش. ​

 

[Ciel]

در میان سیاهی شب، اگر تو باشی
نزاعی نیست، دیگر هیچ مسیری وهمناک نیست.
اگر بتابی
هیچ شبی سیه نیست.
هیچ غمی دیگر لبریز نیست.
در سرمای زمستان، میان دانه‌های برف
ماه من، در آسمان سرخ هنوز هم می‌درخشد.
زیبای من اگر بتابی
هیچ زمستانی دیگر سرد نیست.
هیچ دلی از سرمای زمستان، گویی دیگر رنجیده نیست!


​

 

[Ciel]

یادگاری‌های برجای مانده‌ات
صوت عقربه‌های ساعت ماتم زده
امواج خنده‌هایت میان شیارهای خاطراتم
رفتن خورشید و آمدن ماه
آمدن خزان و رفتن تابستان
گذر عمر و ماندن عشق
از زمانی که تو رفتی
شروع شد.
نمی‌دانم چند ساعت
نمی‌دانم چند ماه
نمی‌دانم چند سال
از روزهایم گذشت اما
با خیال بودنت تمام این لحظات سپری شد.

​