مجموعه اشعار مجموعه اشعار رهی معیری

[mobina01]

به سوی ما گذار مردم دنیا نمی‌افتد
کسی غیر از غم دیرین به یاد ما نمی‌افتد

منم مرغی که جز در خلوت شبها نمی‌نالد
منم اشکی که جز بر خرمن دلها نمی‌افتد

ز بس چون غنچه از پاس حیا سر در گریبانم
نگاه من به چشم آن سهی بالا نمی‌افتد

به پای گلبنی جان داده‌ام اما نمی‌دانم
که می‌افتد به خاکم سایهٔ گل یا نمی‌افتد

رود هر ذرهٔ خاکم به دنبال پریرویی
غبار من به صحرای طلب از پا نمی‌افتد

مراد آسان به دست آید ولی نوشین لبی جز او
پسند خاطر مشکل پسند ما نمی‌افتد

تو هم با سروبالایی سری داری و سودایی
کمند آرزو برجان من تنها نمی‌افتد

نصیب ساغر می شد لب جانانه بوسیدن
رهی دامان این دولت به دست ما نمی‌افتد

 

[mobina01]

از آتش سودایت دارم من و دارد دل

داغی که نمی‌بینی دردی که نمی‌دانی

 

[mobina01]

.
صد غنچه دل از نفس ما شکفته شد
هرجا که چون نسیم سحر پا گذاشتیم

ما شکوه از کشاکش دوران نمی‌کنیم
موجیم و کار خویش به دریا گذاشتیم

 

[mobina01]

آن که خواب خوشم از دیده ربوده است تویی
وآن که یک بوسه از آن لب نربوده است منم

 

[mobina01]

.

نسیمِ وصل به افسردگان چه خواهد کرد؟
بهـارِ تـازه بـه برگِ خزان چه خواهد کرد؟

بـه من که سوختم از داغِ مهربانیِ خویش
فراق و وصلِ تو نا مهربان چه خواهد کرد؟

 

[mobina01]

.
تا قیامت می دهد گرمی به دنیا آتشم
آفتاب روشنم نسبت مکن با آتشم

شعله خیزد از دل بحر خروشان جای موج
گر بگیرد یک نفس در هفت دریا آتشم

 

[mobina01]

.
‌نسیم عشق ، کجا بشکفد بـــهار مرا
که همچو لالـه دل داغدیده ای دارم

مرا زمردم نااهل چشم مردمی ست
امید میوه ، ز شـــاخ بریده ای دارم

 

[mobina01]

بمن گذار که لب بر لبش نهم ای جام

تو قدر بوسه آن نوش لب چه میدانی؟

 

[mobina01]

‏از گل شنیدم بوی او
مستانه رفتم سوی او

‏ تا چون غبار کوی او
در کوی جان منزل کنم.

‏