آموزشی محاوره‌ نویسی خلاق

[Tara Motlagh]

نوشتن ادبی چیست؟

نوشتن ادبی از سبک‌های مورد علاقه‌ی نویسندگان و هنرمندان است. زمانی که ما به نوشته‌ی خود آرایه‌های ادبی و عنصر خیال را اضافه کنیم نوشته‌ای ادبی داریم. نوشته‌ی ادبی مقابل نوشته‌ی علمی قرار می‌گیرد. این زبان برعکس زبان علمی سرراست و صریح نیست و رمزوراز و پیچیدگی دارد.
در قدیم برای نوشته‌های علمی از تکنیک‌های ادبی کمک می‌گرفتند. اما با تخصصی‌‌شدن علوم و تفکیک‌شان از هم، نیاز به زبانی ساده و قابل فهم بود.

 

[Tara Motlagh]

محاوره‌نویسی و نوشتن ادبی رابطه‌ی نزدیکی دارند. نوشتن ادبی بیشتر در شعر، داستان، سینما و تئاتر کاربرد دارد. دقیقاً در جاهایی که محاوره‌نویسی اجازه‌ی ورود دارد. اما این دو با هم فرق دارند. در تمام نوشته‌های محاوره‌ای عنصر خیال یا تشبیه، مبالغه و… وجود ندارد. همین طور که تمام مکالمات روزانه‌ی ما این‌طور نیست. باز هم لازم است تفاوت محاوره‌نویسی و شکسته‌نویسی را به‌یاد داشته باشید.

 

[Tara Motlagh]

نوشته‌های ادبی خواننده را به کشف دعوت می‌کنند و لطافت و شاعرانگی‌اش مخاطب را به دنبال خود می‌کشد. زبان ادبی دایره واژگان مخصوص خود را دارد. برای درک آثار ادبی باید به رمزورازهای آن مسلح بود. برای درک اینکه نوشتن ادبی چیست متن زیر که نوشته‌‌ای از منوچهر آتشی‌ست را می‌خوانیم:

«و شمایل آن درخت که افتاد چقدر شبیه افتادن کسی بود که آمده بود کویر را جنگل کند…»

 

[Tara Motlagh]

جمع‌بندی

نوشتن محاوره‌ای به معنی سرسری نوشتن نیست. اتفاقاً به‌کار بردنش ظرافت‌های خود را می‌طلبد. این که نویسنده بداند نوشتن محاوره‌ای چیست امکان‌های زیادی برای ساختن لحن‌ شخصیت‌های مختلف به او می‌دهد. پس به نوعی ضرورتی جدی برای داستان‌نویس محسوب می‌شود. با دانستن تفاوت محاوره‌نویسی و شکسته‌نویسی از آشفتگی متن خودداری کنید و طبق موضوع متن سراغ شکسته‌نویسی یا محاوره‌نویسی بروید.