دلنوشته {محکمه دلدادگی} اثر •baran.kh کاربر انجمن رمان بوک•

[BARAN_KH_Z]

ای تاریکی من،
می‌ترسم!
از حکمی که پایانش معلوم نیست.
از عشقی که بی‌بندوبار است،
ناتوانم در این راه
کمکم کن!​

 

[BARAN_KH_Z]

کمکم کن تا به تو پناه بیاورم،
کمکم کن تا از دل روشنایی دل بکنم و
با قدم‌های رنجیده به قلب تو روی بیاورم.
خسته‌ام!
از این‌که دیگر نمی‌توانم این غربت را تحمل کنم،
خسته‌ام!
از این‌که دیگر توانی برای ایستادگی ندارم.​

 

[BARAN_KH_Z]

فریاد از دوری تو می‌زنم،
که رنجیده‌ام!
بیا و این حکم را بشکن،
بیا تا در مقابل قاضی دل‌ها ایستادگی کنیم.
کاش بجای حکم دوری!
محکوم به تو می‌شدم.​

 

[BARAN_KH_Z]

کاش در دریای چشمانت غرق می‌شدم،
کاش در آغوش سردت به خواب می‌رفتم،
کاش... .
مغزم پر از این کاش‌های بی‌پایان هست،
که برای عشق تو له‌له می‌زند.​

 

[BARAN_KH_Z]

تیک‌تاک ساعت مرا هشیار می‌کند،
که سمفونی مرگ به دیدارم بیاید!
***
شب‌ها با دلِ خسته، تشنه عشقِ تو به ماه می‌نگرم که با وجود تو آرام بشوم.​

 

[BARAN_KH_Z]

می‌خواهم در برابر قاضی این حکم فریاد بزنم،
که این دل رنجیده است!
دیگر تحمل این فاصله نفس‌گیر را ندارم.
دست‌ها و پاهایم به دیواره‌های این زندگی با زنجیری از جنس مرگ بسته است.​

 

[BARAN_KH_Z]

کی این دوری تمام می‌شود؟
کی این غربت سوزناک به پایان می‌رسد؟
قاضی صدایم رو بشنو، رنجیده‌ام!
بیمارِ دلم.
شیشه عمرم رو به پایان هست، می‌خواهم به تاریکی بروم و ماهم را لمس کنم و ببوسم.​

 

[BARAN_KH_Z]

الهی، صدایم را بشنو...
من همان لیلی دل خسته‌ام،
من همان ژولیت پر بسته‌ام... .
مرگ! بهتر از این دوری بی‌پایان هست،
من! آگاهانه دل به این مرگ می‌دهم تا او را در اغوش بگیرم.​

 

[BARAN_KH_Z]

با عاجزیت تمام ایستادم!
فریاد زدم...
ای قاضی این مُلک، فریادم رو بشنو!
من در برابر تو ایستاده‌ام؛ یا جانم را بگیر، یا می‌روم به آغوش تاریکی تا در آغوش او به مرگ بروم.​

 

[BARAN_KH_Z]

شنیدم صدایت را!
می‌خواهم این حکم را بشکنم.
با لرزش صدایم، گفتم:
- حکم چیست؟
صدایت درون گوشم مانند سناریویی همانند غم و عشق پیچید؛
- حکم این است... تا ابد تو محکوم به منی!​