مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[-پریزاد-]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بُوَد که گوشهٔ چشمی به ما کنند

 

[پایان]

رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند

مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند

 

[-پریزاد-]

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

 

[-پریزاد-]

شورش بلبلان سحر باشد
خفته از صبح بی‌خبر باشد

 

[-پریزاد-]

شادی به روزگار گدایان کوی دوست
بر خاک ره نشسته به امید روی دوست

 

[-پریزاد-]

شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند
بیگانه و خویش از پس و پیشت نگرانند

 

[amir mohamad]

شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند
بیگانه و خویش از پس و پیشت نگرانند

دل به دلبـر دادم و دلـدار دل را دل ندید
دل به دلبر دل سپرد دلدار پا از دل کشید
دل به دنبال دلش،دل دل کنان دلخون دل
دل ز دلبر خواستم دلبر دل از این دل برید

 

[-پریزاد-]

دل به دلبـر دادم و دلـدار دل را دل ندید
دل به دلبر دل سپرد دلدار پا از دل کشید
دل به دنبال دلش،دل دل کنان دلخون دل
دل ز دلبر خواستم دلبر دل از این دل برید

دلْ شکست و، تیره روزی شد، نصیب دلْ، دِلا

دلْ در آتش سوخت، دلبر، بی مهابا شد، پرید



حالْ، دِلْ ماند و، غم دِلْدار و، اینْ دِلْداده، آهْ

داده دِلْ، این دِلْ، دِلِ دلْدار، مُفتْ این دِلْ خرید



دل شکست، دلبر بریدْ و، دِلْ ز دلبر سوخت، دلْ

دِلْ بماند و، یاد دِلدار و، دلِ بی دلْ، شهید

 

[-پریزاد-]

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ نیست یاری که مرا یاد کند

فروغ فرخزاد

 

[پایان]

دام دگر نهاده‌ام تا که مگر بگیرمش

آنک بجست از کفم بار دگر بگیرمش