مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[-پریزاد-]

ستاره‌ی شب هجران نمی‌فشاند نور
به بام قصر برآ و چراغ مه بر کن

 

[amir mohamad]

ستاره‌ی شب هجران نمی‌فشاند نور
به بام قصر برآ و چراغ مه بر کن

نفسی بنده‌ نوازی کن و بنشین ار چند
آتشی نیست که او را به دمی بنشانی

سخن زنده‌دلان گوش کن از کشته خویش
چون دلم زنده نباشد که تو در وی جانی

 

[پایان]

یا رب توبه چرا شکستم

وز لقمه دهان چرا نبستم

 

[amir mohamad]

یا رب توبه چرا شکستم

وز لقمه دهان چرا نبستم

ما شکوه از آن زلف پریشان چه نویسیم
این قصه دراز است به یاران چه نویسم
حیرت زدهٔ نامهٔ سر در گم خویشیم
شد نام فراموش به پایان چه نویسیم

 

[پایان]

من که حیران ز ملاقات توام

چون خیالی ز خیالات توام

 

[-پریزاد-]

یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

حافظ

 

[پایان]

دردها را سر به سر انباشتند
انتظار سی*ن*ه ما داشتند

 

[-پریزاد-]

ژاله از نرگس فرو بارید و گل را آب داد

وز تگرگ روح پرور مالش عناب داد

( امیرخسرو دهلوی )

 

[-پریزاد-]

ژاله بر لاله فرو می چکد از دامن ابر

خیز و با لاله رخی ساحت گل زار ببوی

( فروغی بسطامی )

 

[-پریزاد-]

خوار شد بر درت هلالی و گفت:

این نه خواریست، عزتست مرا

( هلالی جغتایی )