مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[ill_mah]

الفت شبهای خوش را روزگار از ما گرفت

ای خوش آنروزی ڪه ماهم روزگاری داشتیم

 

[پایان]

از غربت‌ام این‌قدر بگویم که پس ‌از تو
حتی ننشسته‌ست غباری به مزارم

 

[ill_mah]

‌اين ماه‌، عادتم شده در وا نمی‌كنم‌
از پشت شيشه‌، برف تماشا نمی‌كنم‌

از ترس زرد بودنشان پشت پنجره‌
يك لحظه هم نگاه به گل‌ها نمی‌كنم‌

اين روزها از آينه‌ها طفره می‌روم‌
با حرف‌هاي راست مدارا نمی‌كنم‌

بيرون از اين اتاق مكرّر نرفته‌ام
پرواز از اين قفس به تماشا نمی‌كنم‌

در كفش‌هام شوق خطر خاك می‌خورد
پای سفر ندارم اگر پا نمی‌كنم‌

چندی‌ست نامه‌هام بدون نشانی‌اند
حتي خودم خودم را پيدا نمی‌كنم‌

اين ماه‌، باورم شده در خانه نيستم‌
گيرم كه زنگ هم بزنيی، وا نمی‌كنم

 

[پایان]

از پشت تریبون دلم عشق چنین گفت
محبوب تو زیباست قشنگ است ملیح است
اعضای وجودم همه فریاد کشیدند
احسنت صحیح است صحیح است صحیح است

 

[ill_mah]

امروز چون گذشتی برما؟ عجب، عجب!
ماه نوی که گشتی پیدا، عجب، عجب!

خوبت رخست و زیبا، بنشین، نکو، نکو
شاد آمدی و خرم، فرما، عجب، عجب!

بخت من و من آسان با تو؟ بیا، بیا
خوی تو و تو ساکن باما، عجب، عجب!

چونت ز دل برآمد، جانا که بی‌رقیب
بر من گذار کردی تنها؟ عجب، عجب!

دری و دور گشته ز دریای چشم ما
ای در باز گشته ز دریا، عجب، عجب

آگاه چون نکردی ما را ز آمدن
ناگاه چون فتادی اینجا؟ عجب، عجب!

زینهاست کاوحدی به تو دادست دل چنین
زان دل چگونه آمد اینها؟ عجب، عجب!

 

[پایان]

آدمیت بود معیار و ملاک زندگی
برتری در پول و ثروت یا نژاد ما نبود

قصه ی شایسته سالاری حقیقت داشت و
قصه ای با اسم آقازاده و آقا نبود

 

[amir mohamad]

آن‌ها که کهن شدند و این‌ها که نوند
هر ک.س به مراد خویش یک تک به دوند

این کهنه‌جهان به ک.س نماند باقی
رفتند و رویم دیگر آیند و روند

 

[پایان]

آمدم با بوسه بیدارش کنم، رویم نشد
از هوای عشق سرشارش کنم، رویم نشد

 

[ill_mah]

این و آن هیچ مهم نیست چه فکری بکنند
غم نداریم،بزرگ است خدای خودمان...

 

[پایان]

اگر این داغ جگرسوز که بر جان من است
بر دل کوه نهی سنگ به آواز آید