مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[Serenya]

از بندگی به معرفت و معرفت و به عشق
دل می نوازد تا که شود پخته جام ما

 

[پایان]

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی‌ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته‌ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم

 

[ill_mah]

اگرچه دورو برم ظاهرا پر از لیلاست
سر نخواستنم در قبیله ام دعواست...

همیشه ساکتم اما کسی چه میداند
چقدر در دل این روزهای من بلواست...

شبیه حسرت آن ماهی ام‌که در یک تُنگ
کنار پنجره ایی در حوالی دریاست...

چگونه شک نکند دل به بودنت وقتی
کنارمی و غم من هنوز پا برجاست...

همیشه یک طرف عاشقانه ها درد است
همیشه یک طرف عاشقانه ها تنهاست...

گمان کنم که به پوچی رسیده ام بی تو
جهان به طرز عجیبی برام بی معناست

اتاق سردِ من و جعبه های قرص و سکوت
و مرگ قصه دلگیر آخرین رویاست

سراب نیست ،دلم روشن است باید رفت
کسی شبیه تو انگار آن جلوترهاست....

 

[پایان]

ای زخم کهنه ای که دهان باز کرده ای
چون دیگران بخند به غم های ما توهم

 

[ill_mah]

از ملاقات تو با اینه‌ ها میترسم

سر تو با همه ی شهر رقیبم ، بس‌نیست؟

 

[ill_mah]

او کوچ نشین بود نیامد که بماند
رفت وبه دلم زخم چنان زد که بماند!!

من سخت که دلبسته شدم او به گمانم
وابسته شد اما نه در آن حد که بماند

می رفت و دل ساده ام آنفدر به خود گفت:
شاید که مردد شده شاید که بماند

دیروز خدا خواست به من عشق ببخشد
امروز هم ای کاش بخواهد که بماند؟

تکرار همین خاطره ها داغ دلم شد
داغی که بماند که بماند که بماند…

 

[پایان]

آنکه یک عمر به شوق تو در این کوچه نشست
حال وقتی به لب پنجره می‌آیی نیست

خواستم با غم عشقش بنویسم شعری
گفت: هر خواستنی عین توانایی نیست

 

[ill_mah]

آشفته شد از قصــــــه من خاطرِ جمعی
دیگر چه کنم؟ حال پریشان به ‌که گویم ؟

دردی، که مـرا ساخته رسوا، همه دانند
داغی،که مرا ساخته پنهان، به‌که گویم...؟

 

[ill_mah]

آدمى‌ست ديگر؛
حتى در اقيانوس هم زنده مى‌ماند
اما گاهى در يک جرعه دلتنگى
غرق میشود...

 

[پایان]

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت
این‌قدر که خالی شده بعد از تو جهانم

از سایه سنگین تو من کمترم آیا
بگذار به دنبال تو خود را بکشانم