مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

آن که بر نسترن از غالیه خالی دارد

الحق آراسته خلقی و جمالی دارد

 

[Tara Motlagh]

ای که از دفترِ حُسنت مه تابان بابی‌ست
آتش روی تو در عين لطافت آبی‌ست

تا شد ابروی کژت فتنه هر گوشه‌نشين
ای بسا فتنه که در گوشه هر محرابی‌ست

 

[ill_mah]

از شوق تماشای شب چشم تو سرشار
آیینه به دست آمده‌ام بر سر بازار

هر غنچه به چشم من دلتنگ جز این نیست
یادآوری خاطره‌ی بوسه‌ی دیدار

روزی که شکست آینه با گریه چه می‌گفت
دیوار به آیینه و آیینه به دیوار

کشتم دل خود را که نبینم دگری را
یک لحظه عزادارم و یک عمر وفادار !

چون رود که مجبور به پیمودن خویش است
آزاد و گرفتارم _ آزاد و گرفتار

ای موج پر از شور که بر سنگ سرت خورد
برخیز فدای سرت، انگار نه انگار

تا لحظه‌ی بوسیدن او فاصله‌ای نیست
ای مرگ، به قدر نفسی دست نگه‌دار

 

[Tara Motlagh]

از سر کوی تو با دیده تر خواهم رفت
چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت

 

[پایان]

اندرین دوران مجو راحت که ک.س آسوده نیست

طبع شادی جوی ازغم یک نفس آسوده نیست

 

[Tara Motlagh]

اشکش چکید و دیگرش آن آبرو نبود
از آب رفته هیچ نشانی به جو نبود

مژگان کشید رشته به سوزن ولی چه سود
دیگر به چاک سی*ن*ه مجال رفو نبود

دیگر شکسته بود دل و در میان ما
صحبت به جز حکایت سنگ و سبو نبود

 

[پایان]

اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار

طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد

 

[Tara Motlagh]

امید خلق برآور چنان‌که بتوانی
به حکم آن‌که تو را هم امید مغفرت‌ست

 

[پایان]

امروز که در دست توام مرحمتی کن

فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت

 

[Tara Motlagh]

از دورویی تلخ تر در کام اهل عشق نیست
تا دلت با من دو رنگی کرد شیرین شد فراق

کافرم در دیده ی زاهد، ولی در دین عشق
آفرین بر کفر باید گفت و نفرین بر نفاق