مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

از جور و جفای بی وفا دوست

چون شد دل خسته بلا دوست

مائیم غلام و یار مولا

مائیم گدا و پادشاه دوست

 

[Tara Motlagh]

آنچه بین ما فراق انداخت دردی کهنه بود
از دوایم ،عشق آن میراثِ اجدادی بگو

 

[پایان]

اگر نالم همی بر داد نالم

که اینست از جفای دوست حالم

 

[Tara Motlagh]

اهل دل را ادعایِ عدل و دین در کار نیست
هرکه از ایمان و دینش دم زَنَد دیندار نیست

بلبلِ خوش نغمه صوتش در بیابان هم خوش است
بویِ خوبِ مُشک از تمجیدِ آن عطّار نیست

 

[پایان]

آرام در گوشم ترنم کردی از مهر

آسان ربودی تکه قلبم را زدستم

تا سر زدی بر پیله ی تنهایی ام وای

بی آنکه پروانه شوم از پیله رستم

 

[Tara Motlagh]

آیا چه ساحری‌ست در آن چشمِ آشنا؟
یا شوق کودکانه‌ی وقتِ سلام تو
در ساعت قرار؟
یا آن تبسمی که قدیمی نمی‌شود؟

حالا عزیزِ من!
دلِ مردم‌گریز من
با هیچکس به جز تو صمیمی نمی‌شود

 

[پایان]

آیا به عهد خود وفاداری هنوزم؟

پیداست از حال نزارم، من که هستم

می آید حتمامژده ای از سویت امشب

این را گواهی می دهد هر لحظه شَستم

 

[Tara Motlagh]

امروز ندانم به‌ چه دست آمده‌ای
کز اول بامداد م.ست آمده‌ای

گر خون دلم خوری ز دستت ندهم
زیرا که به خون دل به دست آمده‌ای

 

[پایان]

ای غریب آشنا داری چه حالی بعد ما

نا خوشم بعد از شما داری چه حالی بعد ما

خاطراتت می برد ما را به مرزِ خود کشی

همنشین بی وفا داری چه حالی بعد ما

 

[Tara Motlagh]

این چه ابروست که پیوسته اشارت فرماست
وین چه چشم‌ست که با اهل نظر در سخن است