مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

ابلهان گفتند مجنون را ز جهل
حسن لیلی نیست چندان هست سهل
بهتر از وی صد هزاران دلربا
هست هم‌چون ماه اندر شهر ما

 

[Ela]

آبی دریا به رنگ آسمان
قطره‌ها بی‌رنگ و از دریا جدا
قطره‌ی تنها چرا بی‌رنگ ماند؟
رنگ دریاهای آبی از کجاست؟
قطره‌ی تنها به دور از قطره‌ها‌،
با خود آهنگ جدائی می‌زند
قطره‌هایی را که با هم می‌روند،
آسمان رنگ خدائی می‌زند
این من و تو حاصل تفریق ماست
پس تو هم با من بیا تا ما شویم
حاصل جمع تمام قطره‌ها،
می‌شود دریا، بیا دریا شویم

 

[پایان]

آن نخل ناخلف که تبر شد، زما نبود
زمانه چو ما را بشکند، ساز می شویم»

 

[Tara Motlagh]

آدمی با بهانه‌های کوچک است که زنده می‌ماند
عطری، پیراهنی، امید برگشتنی،
دوباره «دوستت دارم» شنیدنی چیزی

 

[پایان]

آسمان آبــی عرفــان من چشمان توست

اختر تابنده ی کیهان من چشمان توست

 

[Tara Motlagh]

‏از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او
‏تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم.

 

[نیما نصر]

اگر گریه کنم
آیا شما می‌توانید
صدای مرا از میانِ مصراع‌های من بشنوید؟
اشکِ چشم‌های مرا آیا
با دست‌های‌تان می‌توانید لمس کنید؟

پیش از آن‌که به این درد مبتلا شوم
نمی‌دانستم که ترانه‌های تو این‌همه زیبا
ولی کلمه‌ها این‌همه بی‌کفایت‌اند

جایی هست – می‌شناسم –
که امکانِ گفتنِ هر چیزی وجود دارد
به آن‌جا بسیار نزدیک شده‌ام – حس می‌کنم –
ولی از توضیحِ آن عاجزم.

 

[Tara Motlagh]

آن سو
ريسمانی تو را می‌كشد
كه به پايت بسته شده

اين سو
ريسمانی كه به قلبت

پايت اگر جدا شود
زنده خواهی ماند
قلبت اما...!
خودت می‌دانی...
خودت می‌دانی!

 

[نیما نصر]

ا

 

[نیما نصر]

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران