مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[Tara Motlagh]

آنچه در غیبتت اِی دوست به من می‌گذرد
نتوانم که حکایت کنم، اِلّا به حضور

 

[پایان]

انصاف نبود آن رخ دلبند نهان کرد
زیرا که نه رویی ست کز او صبر توان کرد

 

[Serenya]

از جمادی در جهانِ جان رَوید
غُل غلِ اجزای عالم بشنوید

 

[پایان]

آن چه بر من می‌رود در بندت ای آرام جان
با کسی گویم که در بندی گرفتار آمده‌ست

 

[Tara Motlagh]

از چشم و دل مپرس که در اولین نگاه شد
چشم من، خراب دل و دل، خراب چشم

 

[پایان]

از دل تنـگ اسیـــران قفس یـــاد کنیـد
ای که دارید نشیمن به لب بامی چند

 

[Serenya]

انگشت به دهان مانده‌ام از قاعده عشق
ما یار ندیده تب معشوق کشیدیم

 

[پایان]

ای دوست شاد باش که شادی سزای توست
این گنج مزد طاقت رنج آزمای توست
صبح امید و پرتو دیدار و بزم مهر
ای دل بیا که این همه اجر وفای توست

 

[ill_mah]

اجازه می‌دهی گاهی سرم بر شانه ات باشد
که بعد از این دلِ تنهایِ من دیوانه ات باشد

خجالت می‌کشم این را بگویم می‌شود‌ شیرین
همین فرهادِ دلداده یکی یکدانه ات باشد

نه از غم که غمی دیگر نخواهم داشت، از شوقت
اجازه می‌دهی اشکم چراغِ خانه ات باشد

پس از این می‌شود از آنِ من باشی چنانی که
به فرهنگِ لغت هر آشنا بیگانه ات باشد

اگر بدپیله ام شرمنده اما آرزو دارم
جهانم غرق در نقشِ پرِ پروانه ات باشد

فقط لب تر کنی در خود فرو می‌ریزم از عشقت
چه اشکالی مگر دارد دلی ویرانه ات باشد

چه زیبا می‌شود دنیا اگر باشی پذیرایم
که سهمم تا ابد لبخندِ معصومانه ات باشد

جهان را فتح خواهد کرد روزی شاعری چون من
اگر شعرش چنین افسونگرِ افسانه ات باشد

 

[ill_mah]

آمدی...پنجره اے رو به جهانم دادی
ماه را در شب این خانه نشانم دادی

چشم‌هایم را از پشت گرفتے ناگاه
نَفَسم را بند آوردے و جانم دادی

جان به لب آمد و اسم تو نیامد به زبان
تا به شیرینیِ یڪ بوسه دهانم دادی

از گُلِ پیرهنت،چوب لباسے گُل داد
در رگِ خانه دویدی...هیجانم دادی

در خودم ریخته بودم غمِ دریاها را
چشمه‌ام کردے و از خود جریانم دادی

سر به زانوے تو خالے شدم از آن همه بغض
مثل یڪ خوشه‌ے انگور،تکانم دادی

شوقِ این جانِ به تنگ آمده،آغوشِ تو بود
آن چه می‌خواستم از عشق،همانم دادی

تو در این خانه‌ے بے پنجره،"صبح" آوردی
روشنم کردے و از مرگ،امانم دادی...!