مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[amir mohamad]

بازآمدم اینک که زنم آتش نیز
در توبه و در گناه و زهد و پرهیز

آورده‌ام آتشی که می‌فرماید
کای هرچه به جز خداست از جا برخیز

 

[Serenya]

با آن‌که بی‌دلیل رهــــا می‌کنی مرا
آنقدر عاشقم که نمی‌پرسمت چرا؟

در پیچ‌وتاب عشق، به معنای هجر نیست
رودی ز رود دیــگر اگــر می‌شود جــــــدا

خون می‌خوریم در غم و حرفی نمی‌زنیم
ما عاشـــق تــــوایم همیـــن است ماجــرا

خوش باد روح آن‌که به ما با کنایه گفت:
گاهی به قـــــدر صبــر بـلا می‌دهد خـدا

حق با تو بود هرچه بکوشد نمی‌رسد
شیـــر نفس بریــده به آهــــوی تیزپا

ای عشق! ای حقیقت باورنکردنی!
افسانه‌ای بساز خود از داستان ما

 

[amir mohamad]

با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج
حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

ای موی پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج

 

[Tara Motlagh]

با هجر تو هر شب ز پی وصل تو گویم
یارَب تو شب عاشق و معشوق مکُن روز

 

[amir mohamad]

به تماشای تو از هر مژه راه دگرست
هر بن موی کمینگاه نگاه دگرست

چشم عاشق ز تماشای تو چون سیر شود
هر نگه سلسله جنبان نگاه دگرست

 

[Tara Motlagh]

بی‌تو نه زندگی خوشم؛ بی‌تو نه مردگی خوشم
سر ز غم تو چون کشم؟ بی‌تو به سر نمی‌شود

 

[پایان]

بر هیچ دلی مبـاد و بر هیچ تنی

آنچه از غم هجران تو بر جان من است

 

[ill_mah]

باید که ز داغم خبری داشته باشد ،
هر مرد که با خود جگری داشته باشد

حالم چو دلیری ست که از بخت بد خویش
در لشکر دشمن پسری داشته باشد !

حالم چو درختی است که یک شاخه نا اهل
بازیچه ی دست تبری داشته باشد

سخت است پیمبر شده باشی و ببینی
فرزند تو دین دگری داشته باشد !

آویخته از گردن من شاه کلیدی
این کاخ کهن بی که دری داشته باشد

سردرگمی ام داد گره در گره اندوه
خوشبخت کلافی که سری داشته
باشد

 

[پایان]

برخیز که جان است و
جهان است و جوانی
خورشید برآمد بنگر نورفشانی
هر سوی نشانی است ز مخلوق به خالق
قانع نشود عاشق بی‌دل به نشانی

 

[ill_mah]

بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو
بیزار شو بیزار شو وز خویش هم بیزار شو

در مصر ما یک احمقی نک می‌فروشد یوسفی
باور نمی‌داری مرا اینک سوی بازار شو

بی‌چون تو را بی‌چون کند روی تو را گلگون کند
خار از کفت بیرون کند وآنگه سوی گلزار شو

مشنو تو هر مکر و فسون خون را چرا شویی به خون
همچون قدح شو سرنگون و آن گاه دردی خوار شو

در گردش چوگان او چون گوی شو چون گوی شو
وز بهر نقل کرکسش مردار شو مردار شو

آمد ندای آسمان آمد طبیب عاشقان
خواهی که آید پیش تو بیمار شو بیمار شو

این سی*ن*ه را چون غار دان خلوتگه آن یار دان
گر یار غاری هین بیا در غار شو در غار شو

تو مرد نیک ساده‌ای زر را به دزدان داده‌ای
خواهی بدانی دزد را طرار شو طرار شو

خاموش وصف بحر و در کم گوی در دریای او
خواهی که غواصی کنی دم دار شو دم دار شو