مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[ill_mah]

بگردم دور تو، دور نگاهت، دور باطل ها
مرا دیوانه می خوانند، امثال تو عاقل ها

پری رویی، نه... زیباتر، سر زیبایی ات بحث است
به طرزی که کم آوردند توضیح المسائل ها

حسادت می کنم با هر که دستش لای موهایت...
حسادت می کنم حتی به این موگیر ها، تل ها

مرا از دور میدیدی، خودت را جمع می کردی
بیا یک بار دیگر هم شبیه آن "اوایل ها..."

و من معنی بعضی شعرها را دیر می فهمم
"که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

 

[پایان]

به خدا در دل و جانم نیست
هیچ جز حسرت دیدارش

 

[ill_mah]

بعد از این حــال و روز تکراری
گریه طعم دوســــیب* می چسبه
گریه با «چاووشی» و آهنگاش
گریه با دود ،عجــیب می چسبه

گریه وقتی که جای خــــــالیش و
حس کنـــی لا به لای هــــــر کافه
گریه وقتـــــی که داره موهاش و
واسه یک مرد دیـــــــگه می بافه

توو چشـای یـــــکی به غیر از تو
خیره باشه ... بهـــش بگه جوونم
رو به روی خودت بشـــــینی، بعد
توی گریه بــــگی نمــــــــــی تونم

گریه توو فکـــر حلقه ی موهااش
قهوه هایی که تلـــــــخ تر می شن
کافه هـــــــــایی که زود می بندن
گریه هایـــی که در به در می شن

صندلـی های کافـــه دل سنـــــگن
صندلـی های کافــــــــه بی رحمن
جای خالیت و ســـــــاده پر کردن
حال و روز من و نمــــــی فهمن

 

[پایان]

بخت آیینه ندارم که در او می‌نگری

خاک بازار نیرزم که بر او می‌گذری

 

[ill_mah]

برده طاقت از دلم روی مَهَت زیبای من
از شقایق ها سَری ای تك گُلِ مینای من

من ز داغِ عشقِ تو شبها نخوابم تا سحر
خستگیم را ببین در چهره و سیمای من

زُلفِ تو مثلِ غزل لعلِ لبانت چون عسل
می سرایم شعرِ چشمانِ ترا رعنای من

با تو قلبم پر ز مهر و مهربانی می شود
بی تو میمیرم دگر ای یارِ بی همتای من

در فراقِ روی ماهت ناله ها سر داده ام
گر نیایی وای من، ای وای من، ای وای من

ای طبیبِ من بیا دردِ مرا درمان نما
من مریضِ عشقم و تو بوعلی سینای من

می کنم فرشِ دلم گسترده زیرِ پای تو
عاشقم بر خنده ات ای دلبرِ شیدای من

 

[پایان]

بر تلخ عیشی من اگر خنده آیدت

شاید که خنده شکرآمیز می‌کنی

حیران دست و دشنه زیبات مانده‌ام

کآهنگ خون من چه دلاویز می‌کنی

 

[Tara Motlagh]

بر من ببخش گاه چنان دوست دارمت
کز یاد می‌برم که مرا برده‌ای زِ یاد

دردا چنان که عمر و دریغا چنین که مرگ
از من گرفت مهلت و مهلت به من نداد

 

[پایان]

برو ای سپر ز پیشم که به جان رسید پیکان
بگذار تا ببینم که که می‌زند به تیرم

نه نشاط دوستانم نه فراغ بوستانم
بروید ای رفیقان به سفر که من اسیرم

 

[amir mohamad]

بر دوش تو تا زلف زره‌پوش تو افتاد
بار دل عالم همه بر دوش تو افتاد

تار سر زلفت ز گران باری دل‌ها
صد بار سراسیمه در آغوش تو افتاد

 

[پایان]

بر جور و بی‌مرادی و درویشی و هلاک

آن را که صبر نیست محبت نه کار اوست