مشاعره مشاعره با حرف " ح "

[leylii]

حرف و سخن دل بسیار است و زمان کم
حرف دل خود گفتم اما به چه فرجام

 

[نیما نصر]

حاشا که من از جور و جفای تو بنالم
بیداد لطیفان همه لطف است و کرامت

 

[پایان]

حالم از شرح غمت افسانه ایست
چشمم از عکس رخت بتخانه ایست
هر کجا بدگوهری در عالمست
در کنار آنچنان دردانه ایست

 

[ill_mah]

حالِ بیدار شدن نیست !
با خیالِ تو باید
خوابید ؛
رویا دید ؛
صبح ارزانى مردم
دلِ من خوابِ تو را میخواهد ...

 

[پایان]

حریفا! رو چراغ باده را بفروز شب با روز یکسان است
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت:
هوا دلگیر در‌ها بسته سر‌ها در گریبان دست‌ها پنهان
نفس‌ها ابر دل‌ها خسته و غمگین
درختان اسکلت‌های بلور آجین
زمین دل‌مرده سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه..
زمستان است…

 

[ill_mah]

حدود پر زدنم را به من نشان داده‌ست
همان که بال نداده‌ست و آسمان داده‌ست!

همان که در شب یلدا به رسم دلسوزی
چراغ خانه‌ی مارا به دیگران داده‌ست!

به چیست دلخوشی مردمی که در همه عمر
به هر معامله‌ای هر دو سر زیان داده‌ست!؟

کدام طالع نحس است غیر بی عاری
که رنج کِشت به من، ماحصل به خان داده‌ست؟

همان که غیرتمان را گرفته و جایش
به قدر آن‌که نمیریم آب و نان داده‌ست!

ز خون پای من و توست در سراسر دشت
که هر چه بوته‌ی خار است زعفران داده‌ست!

به ناله‌ای و به خطی بگوی دردت را
بسا هنر که طبیعت به خیزران داده‌ست!!

به سنگ خورده سرم شیشه‌ی شراب کجاست؟
زمانه درس به من داده و گران داده‌ست

اگربناست نمیریم جان برای چه بود؟
وگر بناست ببندم چرا دهان داده‌است!

«بکوش خواجه و از عشق بی نصیب مباش»
که این صفا به غزل‌های من همان داده‌ست!

 

[پایان]

حالِ مرا نپرس که هنجارها مرا
مجبور می‌کنند بگویم که بهترم

 

[Tara Motlagh]

حالی که رفیقانت مستند ز چشمانت
ز ابروی کمان تیری بر سی*ن*ه ما هم‌ زن

 

[Serenya]

حالت سوختـــه را سوختـه دل دانــــد و بس
شمع دانست که جان دادن پروانه ز چیست

 

[پایان]

حالم این روزها
همچون دریاهاست
هر موج قصه ای دارد
یکی آرامش ارمغان می‌آورد
آن دیگری هوس تخریب آرزوهایم را دارد