مشاعره مشاعره با حرف " خ "

[amir mohamad]

خاطرم را الفتی با اهل عالم نیست نیست
کز جهانی دیگرند و از جهانی دیگرم

گرچه ما را کار دل محروم از دنیا کند
نگذرم از کار دل وز کار دنیا بگذرم

 

[نیما نصر]

خیال خال تو با خود به خاک خواهم برد
که تا زخال تو خاکم شود عبیر آمیز

 

[پایان]

خط ز رخت سر کشید سرکشی ای گل بس است

وقت نوازش رسید ناز و تغافل بس است

 

[نیما نصر]

خوشا آنانکه الله یارشان بی
که حمد و قل هوالله کارشان بی
خوشا آنانکه دائم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی

 

[پایان]

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش
خداوندا نگه دار از زوالش

 

[ill_mah]

خیالِ زلف تو چون در دلم درآمده باشد
دلم چو عرصه‌ی محشر به هم برآمده باشد

هلاکِ جذْبه‌ی شوقِ خودم که ناطلبیده
چو چشم باز کنم، از درم درآمده باشد

کجا به زهرِ سؤالم لبِ جواب گشاید
شِکرلبی که به شیر و شکر برآمده باشد

خوش آنکه بر سر کوی خودم ببیند و گوید
که آن رمیده‌ی ما را چه بر سر آمده باشد؟

به خنجرِ ستمت کنده باد دیده‌ی «شانی»
اگر به جز تو کسش در نظر درآمده باشد

 

[پایان]

خداوندا ؛ تو می گویی که انسان را به نفس پاک جان دادی
و او را بر خلائق اشرفش کردی
تو حوران را به پای وی در افکندی وگفتی :
ای پری وجن به وی سر خم کنید اکنون
که در او روح حق جاریست

 

[Tara Motlagh]

خوشا صبحی که چون از خواب خیزم
به آغوش تو از بستر گریزم

گشایم در به رویت شادمانه
رخت بوسم، به پایت گل بریزم

 

[پایان]

خون تو دانه دانه شبیه گل انار
پاشید بر شب و... وطنم بوی گل گرفت...

 

[Tara Motlagh]

خورشید رُخ بپوشد و در ابر گم شود
از شرمِ آن سهیل که در آسمانِ توست