مشاعره مشاعره با حرف " خ "

[پایان]

خدای عزوجل گر ببخشدم شاید

سزای بندگیش چون ز من نمی‌آید

 

[ill_mah]

خدا را شكر، آهی هست، گاهی همدمی دارم
در اين هنگامه‌ی بی همدمی، شادم غمی دارم...

مخواه از من كه با اشكی بريزم هيبت خود را
كه روی شانه‌های خسته‌ام ارگِ بَمی دارم

هوای بی کسی بعد از تو آن‌سان آدمم كرده
كه در هر خانه‌ای پا می‌گذارم مَحرمی دارم!

برای سيب دادن دستِ مردم، شاخه خم كردم
شما دست كجی دارید و من دست خَمی دارم

كويری با تفاخر گفت: دريا بوده ام روزی...
تو اما قطره‌ای! گفتم: اقلاً من نَمی‌دارم!

چيَم جز «اشک و آه و خشم و غربت؟» پس رهايم كن
كه با اين «آب و باد و خاک و آتش»، عالمی دارم!

 

[Tara Motlagh]

خواب دیدم که خدا عاشق چشمان تو شد
اشک ریزانِ دعا، دست به دامان تو شد

مات و مبهوتِ از این خلقت زیبای عجیب
آسمان را به تو بخشید و گُل افشان تو شد

روسری از سر تو رفت عقب، ماه گرفت
ماه پَرپَر شد و پَژمرد و به قربان تو شد

چه شد این چشم منِ مُلحدِ افسانه پرست
تار مویی ز تو را دید و مسلمان تو شد

با دل سرکش بی عاطفه ی خسته ی من
تو چه کردی که دلم گوش به فرمان تو شد

آنقدَر از تو نوشتم همه جا پیش همه
قصّه ی شاعری ام یکسره دیوان تو شد

جگرم خون شده، ای کاش که می فهمیدی
در خودش گم شده بود آنکه غزل خوان تو شد

 

[پایان]

خیالش را به نوعی انس در جان من است امشب

که با این نیم جانی ها دو جانم در تن است امشب

 

[پایان]

خانه دوری دل از همه پرداخته‌ام

وانداران بهر تو وحدتکده‌ای ساخته‌ام

 

[نیما نصر]

خرم آن بقعه که آرامگه یار آنجاست
راحت جان و شفای دل بیمار آنجاست

من در این جای همین صورت بی‌جانم و بس
دلم آنجاست که آن دلبر عیار آنجاست

تنم اینجاست سقیم و دلم آنجاست مقیم
فلک اینجاست ولی کوکب سیار آنجاست

آخر ای باد صبا بویی اگر می‌آری
سوی شیراز گذر کن که مرا یار آنجاست

درد دل پیش که گویم غم دل با که خورم
روم آنجا که مرا محرم اسرار آنجاست

نکند میل دل من به تماشای چمن
که تماشای دل آنجاست که دلدار آنجاست

سعدی این منزل ویران چه کنی جای تو نیست
رخت بربند که منزلگه احرار آنجاست

 

[پایان]

خوش آن که هم زبان به تو شیرین بیان شوم

حرفی ز من بپرسی و من بی‌زبان شوم

 

[نیما نصر]

خواهم از هجر تو در خانه بگریم

وای در خانه خود باز غریبانه بگریم

ای که من بنده ی دیدار توام

شده ای مسجد ایمان دلم

 

[پایان]

خموشیت گره افکند در دل همه ک.س

بگو حدیثی و بگشای مشکل همه ک.س

 

[نیما نصر]

خالی که مرا عاجز و محتال بکرد
خطی برسید و دفع آن خال بکرد

خال سیهش بود که خونم می‌ریخت
ریش آمد و رویش همه چون خال بکرد