مشاعره مشاعره با حرف " د"

[amir mohamad]

دلبری دارم که نامش ساغر دردانه است
خانه اش گلخانه جایش گوشه میخانه است

تاسحر ازباده ها مسـ*ـت وغزلخوان میشود
بوی عطرش چون نسیمی از گل و گلخانه است

 

[سعید]

دیوانه ام چو فریاد اسم تو را زبانم
وصف شگفتی تو حالا که من سرایم

 

[پایان]

در لوح و قلم شاهد آثار کتاب است
سر منزل و مقصود گهربار کتاب است

تاریخ اگر ثبت شده در صف ایام
تصویر رخش در خور گفتار کتاب است

 

[ill_mah]

در بین غزل نام تو را داد زدم ، داد
آنگونه که تا آن سر این کوچه صدا رفت

بیرون زدم از خانه یکی پشت سرم گفت
این وقت شب این شاعر دیوانه کجا رفت !؟

من بودم و زاهد به دوراهی که رسیدیم
من سمت شما آمدم او سمت خدا رفت

با شانه شبی راهی زلفت شدم اما …
من گم شدم و شانه پی کشف طلا رفت

در محفل شعر آمدم و رفتم و … گفتند
ناخوانده چرا آمد و ناخوانده چرا رفت !؟

می خواست بکوشد به فراموشی ات این شعر
سوزاندمش آنگونه که دودش به هوا رفت …!!!

 

[پایان]

دادی مرا توجام می امشب ولی حالا چرا
یک عمرسرگشته شدم جانان من حالا چرا

 

[نیما نصر]

درد دل من دواش می‌دانی تو
سوز دل من سزاش می‌دانی تو

من غرق گنه پردهٔ عصیان در پیش
پنهان چه کنم که فاش می‌دانی تو

 

[پایان]

درد فراق من کشم ناله به نای چون رسد
آتش عشق من برم چنگ دوتا چرا بود

 

[Tara Motlagh]

دست با سرو روان چون نرسد در گردن
چاره‌ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن

 

[پایان]

درد یعنی زندگی، یعنی شکست
درد یعنی نعش دل،برروی دست

 

[Tara Motlagh]

دختر پاییز
داند حال و روز شعر من
خش خش بی وقفه‌
بغض هاے بےهوا