مشاعره مشاعره با حرف " د"

[پایان]

درمان غم عشق نه صبر و نه ریاست
در عشق حقیقی نه وفا و نه جفاست

 

[ill_mah]

دنبال دل کمند نگاه کسی مباد
این برق در کمین گیاه کسی مباد

از انتظار، دیدهٔ یعقوب شد سفید
هیچ آفریده چشم به راه کسی مباد

از توبهٔ شکسته، زمین گیر خجلتم
این شیشهٔ شکسته به راه کسی مباد

یا رب که هیچ دیده ز پرواز بی محل
منت‌پذیر از پر کاه کسی مباد

لرزد دلم ز قامت خم همچو برگ بید
دیوار پی‌گسسته پناه کسی مباد

در حیرتم که توبه کنم از کدام جرم
بیش از شمار، جرم و گناه کسی مباد

صائب دلم سیاه شد از کثرت گناه
این ابر تیره پردهٔ ماه کسی مباد

 

[پایان]

دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد
به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی‌ارزد

 

[ill_mah]

دور از تو هرشب تا سحر گریان چو شمع محفلم
تا خود چه باشد حاصلی از گریهٔ بی‌حاصلم؟

چون سایه دور از روی تو افتاده‌ام در کوی تو
چشم امیدم سوی تو وای از امید باطلم

از بس که با جان و دلم ای جان و دل آمیختی
چون نکهت از آغوش گل بوی تو خیزد از گلم

لبریز اشکم جام کو؟ آن آب آتش‌فام کو؟
وآن مایهٔ آرام کو؟ تا چاره سازد مشکلم

در کار عشقم یار دل آگاهم از اسرار دل
غافل نیم از کار دل وز کار دنیا غافلم

در عشق و مستی داده‌ام بود و نبود خویشتن
ای ساقی مستان بگو دیوانه‌ام یا عاقلم

چون اشک می‌لرزد دلم از موج گیسویی رهی
با آن که در طوفان غم دریادلم دریادلم

 

[پایان]

دیواری که ما بهش تکیه زدیم

مرز بین من و من تا من و توست

 

[ill_mah]

دل هوس سبزه و صحرا ندارد (ندارد)
میل به گلگشت و تماشا ندارد (ندارد)

دل سر همراهی با ما ندارد (ندارد)
خون شود این دل که شکیبا ندارد (ندارد)

ای دل غافل، نقش تو باطل،
خون شوی ای دل، خون شوی ای دل

دلی دیوانه داریم، ز خود بیگانه داریم
ز ک.س پروا (جانم پروا، خدا پروا) نداریم

چه ظلم ها که از گردش آسمان ندیدیم
به غیر مشت دزد همره کاروان ندیدیم

در این رمه به جز گرگ دگر شبان ندیدیم
به پای گل به جز زحمت باغبان ندیدیم

به کوی یار جز حاجب پاسبان ندیدیم

حب وطن در دل بدفطرتان نیست
خانه ز همسایۀ بد در امان نیست

رم کن از آن دام که آن دانه دارد
خانه ز همسایۀ بد در امان نیست

ای دل غافل...الخ
دلی دیوانه کردی...الخ

چه ظلم ها...الخ

یوسف مشروطه ز چه بر کشیدیم
آه که چون گرگ خود او را دریدیم

پیرهنی در بر یعقوب دیدیم
هیچ ز اخوان کسی حاشا ندارد

چند ز پلتیک اجانب به خوابید
تا به کی از دست عدو در عذابید

دست برآرید که مالک رقابید
مرد به جز مرگ تمنا ندارد

همتی ای خلق گر ایران پرستید
از چه در این مرحله ایمن نشستید

منتظر روزی ازین بد ترستید؟
صبر ازین بیش دگر جا ندارد

گر نبری رنج، توانگر نگردی
این ره عشق است دلا برنگردی

شمع صفت سوز که تا کشته گردی
عارف بی دل سر پروا ندارد

عارف_قزوینی

 

[پایان]

دانی که چرا نام تو در نامه نیارم

زیرا که نخواهم که کسی نام تو داند

 

[mobina01]

ديدى آن كه تو خٖواندى به جهان يارترين
سينه را ساختى از عشقش سـرشـارترين

آنكه ميگفت منم بهر تو غمخوار ترين
چه دل آزارترين شد چه دل ازارترین

 

[mobina01]

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مسـ*ـت از می و می خواران از نرگس مستش مسـ*ـت

در نعل سمند او شکل مه نو پیدا
و ز قد بلند او بالای صنوبر لست

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

 

[mobina01]

در اندرون من خسته دل، ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست