مشاعره مشاعره با حرف " د"

[پایان]

در تمام لحظه های تلخ اینروزهای سخت
با تو آرامم خدا ، ای تاج و تخت

با تو تردیدی ندارم کز فلک
هیچگاه با یاد تو ، من در نماندم ، درملک

با تمام شک وصد دلواپسی
شک ندارم ای خدا ، فریاد رسی

 

[Tara Motlagh]

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

 

[نیما نصر]

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند.

 

[Tara Motlagh]

دل در بر من زنده برای غم تست
بیگانهٔ خلق و آشنای غم تست

لطفی است که می‌کند غمت با دل من
ورنه دل تنگ من چه جای غم تست

 

[پایان]

در زمانم مسـ*ـت و بي‌سامان کند
جام شورانگيز درد آشام عشق
من خود از بيم بلاي عاشقي
بر زبان مي‌نگذرانم نام عشق

 

[Tara Motlagh]

دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانه تـوست

 

[نیما نصر]

دریای شور انگیز چشمانت چه زیباست
آنجا که باید دل به دریا زد همین جاست

در من طلوع آبی آن چشم روشن
یاد آور صبح خیال انگیز دریاست

گل کرده باغی از ستاره در نگاهت
آن یک چراغانی که در چشم تو برپاست

بیهوده می کوشی که راز عاشقی را
از من بپوشانی که در چشم تو پیداست

ما هر دوان خاموش خاموشیم اما
چشمان ما را در خموشی گفتگوهاست

دیروزمان را با غروری پوچ گشتیم
امروز هم زانسان ولی آینده ماراست

دور از نوازش های دست مهربانت
دستان من در انزوای خویش تنهاست

بگذار دستت راز دستم را بداند
بی هیچ پروایی که دست عشق با ماست

 

[پایان]

دیوانه در دیوانه ام خواندیدو خوشحالم که من

بالاترین حد جنون در ذهن هر دیوانه ام

 

[ill_mah]

داغ امید به دل ماند و تحمل کردیم
آرزو مرد، شنیدیم و تجاهل کردیم

کاسه صبر عجب نیست که لبریز شود
زانچه یک عمر شنیدیم و تحمّل کردیم

بلبل فصل خزانیم و ز گلریزی اشک
آشیان را به نظرها سبد گل کردیم

همچو فواره که از اوج سرازیر شود
به ترقی چو رسیدیم تنزل کردیم

ناصح از پند مکرر ننشیند خاموش
گرچه هر بار شنیدیم تغافل کردیم

دست پروردۀ ذوقیم و به فتوای بهار
گوش را وقف نواخوانی بلبل کردیم

حاجت طعنه زدن نیست که ما خود خجلیم
زین همه بار که بر دوش توکل کردیم

کم نشد حیرت و سرگشتگی ما افزود
هرچه در کار جهان بیش تامل کردیم

گذر عمر نه زان گونه که حافظ فرمود
بود سیلی که تماشا ز سر پل کردیم

ای خزان دست نگه دار که در آخر عمر
نوبهار دگری آمد و ما گل کردیم

 

[پایان]

دلم شاد بود لحظه ای پیش ای نازنین
دلم آباد بود لحظه ای پیش ای نازنین