مشاعره مشاعره با حرف " ر "

[Tara Motlagh]

روا نبود دلی را چنین بیازاری
‏ڪه خالی از دڪَران بود و از تو آڪنده.

 

[پایان]

راز پاییز همیشه ناگفته میماند
چونکه لبهایت طاقت گفتن ندارند.
راز پاییز همیشه ناگفته میماند
چونکه پاییزیان همیشه زود میمیرند

 

[Tara Motlagh]

راهی نمانده است
مگر راهی که مرا به من می‌رساند،
دست در دست خویش
هم‌چون گل سرخی
به گل بودن خود شادمان باش

 

[پایان]

روز آمد و غوغای تو در بردارد

شب آمد و سودای تو بر سر دارد

 

[amir mohamad]

روی تلخِ دایه نتواند مرا خاموش کرد
طفلِ بدخویم، شکر در شیر می باید مرا

چون هدف گردنکشی از خاکساری کرده‌ام
سی*ن*ه‌ای آمادهٔ صد تیر می‌باید مرا

 

[پایان]

روزم به عیادت شب آمد

جانم به زیارت لب آمد

از بس که شنید یاربم چرخ

از یارب من به یارب آمد

 

[ill_mah]

رشک می‌بردند شهری بر من و احوال من
کرد ضایع کار من این بخت بی اقبال من

طایری بودم من و غوغای بال افشانی ای
چشم زخمی آمد و بشکست بر هم بال من

بخت بد این رسم بد بنهاد و رنجاند از منت
ورنه ک.س هرگز نمی‌رنجیده از افعال من

گشته‌ام آواره سد منزل ز ملک عافیت
می‌دواند همچنان بخت بد از دنبال من

ساده رو وحشی که می‌خواهد به عرض او رسید
آنچه هرگز شرح نتوان کرد یعنی حال من

 

[پایان]

روی در دیوار کن وانگه خموش

زانکه آن دیوار دارد نیز گوش

 

[ill_mah]

رسید و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت
تواضعی که به ابرو کنند، کرد و گذشت

نوازشم به جواب سلام اگر چه نداد
تبسمی ز لب نوشخند کرد و گذشت

به جذبهٔ نگهی کز پیش کشان می‌برد
چه صیدها که اسیر کمند کرد و گذشت

کرشمه‌ای که جنون آورد تعقل آن
بلای دانش سد هوشمند کرد و گذشت

یکی قبول نکرد از هزار تحفهٔ جان
بهانه غمزهٔ مشکل پسند کرد و گذشت

که بود این، که ز چشم بدش گزند مباد
که جان بر آتش شوقم سپند کرد و گذشت

رسید و باز به اندک ترحمی وحشی
زبان شکوه به کام تو بند کرد و گذشت

 

[پایان]

رودخانه ها

به یادم می آورند

که

انشعاب دریا

بر تن برهنه زمین

یعنی چه

آن وقت

اگر روزی

من هم جاری شدم

تمام انشعاب تو را به جان خریده ام