مشاعره مشاعره با حرف " ر "

[پایان]

رندانه زود خیزید غوغا کنیم غوغا
هرجا که عاقلی هست شیدا کنیم شیدا

 

[اورانوس]

روی دیدار توام نیست، وضو از چه کنم؟
دیگر از جامه‌ی صد وصله رفو از چه کنم؟

 

[نیما نصر]

رحمت کن اگر شکسته‌ای را
صبر از دل بیقرار برگشت

عذرش بنه ار به زیر سنگی
سر کوفته‌ای چو مار برگشت

زین بحر عمیق جان به در برد
آنکس که هم از کنار برگشت

من ساکن خاک پاک عشقم
نتوانم ازین دیار برگشت

بیچارگیست چارهٔ عشق
دانی چه کنم چو یار برگشت؟

بنشینم و صبر پیش گیرم
دنبالهٔ کار خویش گیرم

 

[پایان]

روم به جای دگر ، دل دهم به یار دگر
هوای یار دگر دارم و دیار دگر

 

[ill_mah]

راه کج بود نشد تا به ديارم برسم
فال من خوب نيامد که به يارم برسم

بي‌قراری رسيدن رمق از پایم برد
نشد آخر سر ساعت به قرارم برسم

شهرياری پر از اندوه ثریا هستم
شايد آخر سر پيری به نگارم برسم

استخوان سوز سياهی زمستان شده‌ام
بلکه نوروز بیاید به بهارم برسم

عشق هر روز دلم را به کناری می‌برد
عشق نگذاشت سرانجام به کارم برسم

مرگ دل‌بستگی آخر دنيای من است
می‌روم شايد روزی به مزارم برسم

 

[پایان]

رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد
غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد

 

[پایان]

روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم

ساکن کوی بت عربده‌جویی بودیم

 

[ill_mah]

روی گرداندی و بر ما یک نگاه انداختی
روی گرداندی و ما را یاد ماه انداختی

روی گرداندم ببینم شب سر بام که‌ای
کی به جز من را به این روز سیاه انداختی

خیل مژگان و کمان ابرو و تیر نگاه…
تا رسیدی لرزه بر قلب سپاه انداختی

شاد و غمگین، مستم و هشیار، آباد و خراب
خوب می‌دانی چه آشوبی به راه انداختی

“با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام”
بعد از این، حالا که ما را در گناه انداختی

آن شب قدری که می گفتند خلوت با تو بود
زاهدان را هم ببین در اشتباه انداختی

خواستم دل پس بگیرم از تو، کمتر یافتم
آه از این سوزن که در انبار کاه انداختی

 

[ام کا اچ p.r]

رنجیده از من میگذشت گفتم چه کردم جان من
گفتا ز پیشم دور شو دیگر بگرد من متن

 

[پایان]

رفتی و فراموش شدی از دل دنیا چون ناله ی مرغی که ز یاد قفسی رفت
رفتی و غم آمد به سر جای تو ای داد بیدادگری آمد و فریادرسی رفت