مشاعره مشاعره با حرف " ر "

[mobina01]

رفتی ولی کجا؟ که به دل جــا گرفته ای

دل جای توست گر چه دل از ما گرفته ای

علی اطهری

 

[ام کا اچ p.r]

روی تو بدید عقل را رای برفت
قدّت بخمیده و سرو از جای برفت
بگذشت صبا سحرگهی بر گلزار
بویی تو شنید و زورش از پای برفت

 

[نیما نصر]

راه دل عشاق زد آن چشم خماری
پیداست از این شیوه که مسـ*ـت است شرابت

 

[پایان]

رسد آدمی‌ به‌ جائی‌ که‌ به‌ جز خدا نبیند
بنگر که‌ تا چه‌ حدست‌ مکان‌ آدمیت‌
طیران‌ مرغ‌ دیدی‌، تو ز پایبند شهوت
بدر آی‌ تا ببینی‌ طیران‌ آدمیت‌
نه‌ بیان‌ فضل‌ کردم‌ که‌ نصیحت‌ تو گفتم‌
هم‌ از آدمی‌ شنیدیم‌ بیان‌ آدمیت‌

 

[پایان]

رنگ رویا زده ام بر افق دیده و دل
تا تماشا کنم آن شاهد رویایی را

 

[ill_mah]

روسری وا می کنی، خورشید عینک می زند!
دسته گل غش می کند،پروانه پشتک می زند!

کفش در می آوری، قالی علامت می دهد!
جامه از تن می کَنی، آیینه چشمک می زند!

هر کسی از ظّنِ خود در خانه یارت می شود
گاز آتش می خورد! یخچال برفک می زند!

میوه ها با پای خود تا پیش دستی می دوند
آن طرف کتری به پای خویش فندک می زند!

روبرویم می نشینی، جشن بر پا می شود
صندلی دف می نوازد!، میز تنبک می زند!

درد دلها از لبت تا گوش من صف می کشند
پیش از آن چشمت به چشم من پیامک می زند!

عشق من! این روزها با اینکه درگیر توام
باز هم قلبم برای قبلها لک می زند!

زندگی گر چه برای پر زدن می سازدش
عاقبت نخ را به پای بادبادک می زند!

عشق گاهی با پر قو صخره را می پرورد
گاه سنگین می شود، چکش به میخک می زند!

باز هم با بوسه ای راه تو را می بندم و
حرف آخر را همین لبهای کوچک می زند!

 

[ill_mah]

روسری را می‌تکانی... ، آه می‌بارد به من
گندمت را می‌فشانی، کاه می‌بارد به من

مثل موج نور مهتابی میان برکه‌ام
از تو تنها رقصِ پای ماه می‌بارد به من

شعله‌ی شرم و حیایی رو به روی آینه
آتشِ چشم سیاهت! گاه می‌بارد به من

مثل باران زندگی بخشی... دریغ!
قطره‌ی باران تو در چاه می‌بارد به من

قطعه‌ای در سی*ن*ه‌ام بالا و پایین می‌پرد
گوییا انوارِ سرُُالله می‌بارد به من

من به گل‌های لباست هم حسودی می‌کنم
حسی از گل‌های باغ شاه می‌بارد به من

روی زیبای تورا در خاطرم حک می‌کنم
پرتوی از انعکاس ماه می‌بارد به من...

 

[amir mohamad]

روشن روان عاشق از تیره شب ننالد
داند که روز گردد روزی شب شبانان

باور مکن که من دست از دامنت بدارم
شمشیر نگسلاند پیوند مهربانان

 

[ill_mah]

رفتی،پس ازتو لذّت باران تمام شد
یک قصّه رونکرده به پایان تمام شد

بایک زبان ساده بگویم توفکرکن
پاییز،آن اوایل آبان تمام شد!

آغوش گرم تودرروزهای وصل
زیرنگاه سردزمستان تمام شد

هی زنگ پشت زنگ وپیام ازپی پیام
دلشوره های تلخ خیابان تمام شد

بعدازتوازحرکت قلبم ایستاد
ساعت به وقت غربت تهران تمام شد!

ازمن نپرس دیگرازاین غم که ماجرا
برعکس من برای توآسان تمام شد

بدنام شداگرچه زلیخاورنج دید
دنیابه کام یوسف کنعان!تمام شد؛

حالم شده شبیه زغالی که روسیاه
درکوره خسته ماندوزمستان تمام شد!

 

[amir mohamad]

روی گشاده ای صنم طاقت خلق می‌بری
چون پس پرده می‌روی پرده صبر می‌دری

حور بهشت خوانمت ماه تمام گویمت
کادمیی ندیده‌ام چون تو پری به دلبری