مشاعره مشاعره با حرف " ر "

[نیما نصر]

رونـقـی بـی گـل خـنـدان بـه چـمـن بـازنماند
یـارب آن نـوگـل خـنـدان به چمن بازرسان

 

[amir mohamad]

رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
یا ز جانان یا ز جان بایست دل برداشتن

ناجوانمردیست چون جانوسیار و ماهیار
یار دارا بودن و دل با سکندر داشتن

 

[Serenya]

روح وحی از عقل پنهان تر بود
زانکه او غیب است و او زان سر بود

 

[نیما نصر]

روزی پر از جستجو رنگ می باخت

شب مثل یک خستگی بر تن کوچه می ریخت

باغ خیال خیابان

آرامش خیس خود را

مدیون باران و مه بود

من دست دل را گرفتم

از همهمه در گذشتیم

بیرون آبادی آنجا چپر بود

پشت سکوت غریبی نشستیم

باران می آمد به تندی

هر قطره اسم خدا بود

عشق آمد آنجا

- قلبم از لهجه ی عشق ترسید –

ناگه از گونه ام خنده را چید و

از پیش من رفت

دنبال او آمدم، دیدم آنجا

آتشفشان صبورم

چون خستگی روی بالش افتاد

گفتم دل من

چندی است اینجا

از جنب و جوش مدام خود افتاده ای تو

از ابرها می گریزی

دیروز با من

یک لحظه در زیر باران نماندی

ای خسته چندین بهار آمد و رفت

اما تو شعری نخواندی

او را میان سکوتی پر از درد بردم

احساسم اما

چون بغض بی رنگ وسواس

در چشم شب محو می شد

احساس مردی که آن شب

مهمان ناخوانده ی

قلب خود بود

 

[Tara Motlagh]

روزی اگر قرار شد از هم جدا شویم
من می‌روم ز یاد تو کم‌کم، غمت مباد

دلشورهٔ وصال و پریشانی فراق
از این غمت نبود، از آن هم غمت مباد

 

[نیما نصر]

رویش عشق سر آغاز کتاب من و توست
گوش کن
این صدای دل یک بلبل مسـ*ـت
در تمنای گلی است
که به او می گوید
تا ابد
لحظه به لحظه دل من
با همه مستی و شیدایی و عشق
همه تقدیم تو باد

 

[بانوی شـــب]

رفیق اهل غفلت هر که شد از کار می ماند چو یک پا خفت، پای دگر از رفتار می ماند

غنی

 

[بانوی شـــب]

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود دیگر به چه امید در این شهر توان بود

 

[بانوی شـــب]

رسم دو رنگی آیین ما نیست یکرنگ باشد شب و روز من

رهی معیری

 

[بانوی شـــب]

راستی آور که شوی رستگار راستی از تو ظفر از کردگار

نظامی