مشاعره مشاعره با حرف "ز"

[Tara Motlagh]

زخم خوردیم و کسی جرات فریاد نداشت
هیچ ک.س در دل خود خاطره ای شاد نداشت

همه درگیر غنی سازی غیرت بودیم
شهر از کاوه و آرش جنمی یاد نداشت

عشق سرکوب شد و پشت اساطیر شکست
کوه دیگر صنمی با دل فرهاد نداشت

سال ها در پی انکس که دلم را ببرد
شهر را گشتم و افسوس پریزاد نداشت

حافظ از بوسه و معشوق نوشت و حق داشت
قرن او هر دو قدم یک ون ارشاد نداشت

مرگ انگونه به دور سر ما می چرخید
که خدا مسخ شد و قدرت امداد نداشت

خواستم فاش کنم هر چه که در دل دارم
سر بیچاره دل دیدن جلاد نداشت

 

[پایان]

زیبایی ات را

در لحظه ای حبس می کنم و

به دیوار می آویزم!

بافه ای از گیسوانت

از قاب بیرون می ریزد!

دوباره می فهمم

نه در عکس

نه در نگاه

نه در روسری

و نه در واژه های این شعر

زیبایی تو

در هیچ قابی

محصور شدنی نیست

 

[Tara Motlagh]

ز بیتابی بسی شب گرد کویت تا سحر گشتم
سحرگه چون دعایی بی‌اثر نومید برگشتم

 

[پایان]

زخم زبان زدن به من عادت دیرین تو بود
جان به فدای زخم تو مرهم زخم های من

 

[Tara Motlagh]

ز اولین نکته که تفسیر نمودم از عشق
کرد اقرار به استادی من ، استادم

 

[پایان]

زنهار دلا به خود مده ره غم را

مگزین به جهان صحبت نامحرم را

 

[ill_mah]

زیرکانه بوسه های بی صدا یادش بخیر
زیر باران بوی مرطوب هوا یادش بخیر

اینکه می گفتم که را تو دوست می داری و تو
می زدی فریاد و می گفتی تو را یادش بخیر

آن نگاه مهربانت ، آن تبسم های شاد...
بر زبانت هر چه گفتی ناسزا یادش بخیر

روی ساحل؛ پابرهنه ؛ روسری در دست باد
ریخته بر شانه موهایت؛ رها ، یادش بخیر

گوشمان بر نغمه های تار از شب تا به صبح
اصفهان و دشتی و شور نوا یادش بخیر

شعر ، موسیقی، صدای غرش دریا و موج
با تو خیلی ، با تو خیلی چیزها یادش بخیر

 

[پایان]

ز آتش شهوت برآوردم تو را

و اندر آتش بازگستردم تو را

از دل من زاده‌ای همچون سخن

چون سخن من هم فروخوردم تو را

 

[amir mohamad]

زنده ام بي تو همين قدر که دارم نفسي
از جدايي نتوان گفت به جز آه سخن

بعد از اين در دل من شوق رهايي هم نيست
اين هم از عاقبت از قفس آزاد شدن

 

[پایان]

زهره من بر فلک شکل دگر می‌رود

در دل و در دیده‌ها همچو نظر می‌رود

چشم چو مریخ او مسـ*ـت ز تاریخ او

جان به سوی ناوکش همچو سپر می‌رود