مشاعره مشاعره با حرف "س "

[Tara Motlagh]

سر خم نکردیم به درگاه این و آن
این است عیب ما که کَس از ما نمی‌شود

 

[ام کا اچ p.r]

ساده بگم دهاتی‌ام، اهل همین نزدیکیا
همسایه روشنی و هم خونه تاریکیا
ساده بگم، ساده بگم، بوی علف میده تنم
هنوز همون دهاتیم با همه شهری شدنم
باغ غریب ده من گل‌های زینتی نداشت
اسب نجیب ده من نعلای قیمتی نداشت
اما همون چهار تا دیوار با بوی خوب کاگلش
اما همون چن تا خونه با مردم ساده دلش
برای من که عکسمو مدتیه تو آب چشمه ندیدم
برای من که شهریم از اون هوا دل بریدم
دنیاییه که دیدنش اگرچه مثل قدیما راه درازی نداره
اما می دونم که دیگه دنیای خوب سادگی به من نیازی نداره.

 

[ill_mah]

ساحل همان و موج همان موج سابق است
این دل هنوز هم که هنوز است عاشق است

لیلا دلی دوباره به دریای ما بزن
اینجا همان جزیره ی مجنون سابق است

داغ تو بر جبین غزل ها نشسته است
این هم گواه، قافیه ی من شقایق است

من عشق را برای تو تفسیر میکنم
اما به روی دار که جای حقایق است

پلکی نمیزنی و به من خیره مانده ای
انگار چشم های تو با من موافق است

تو عاشقی و بی سبب انکار می کنی
چون آیه آیه چشم تو تفسیر ناطق است

یک لحظه بود حادثه ی عشق و همچنان
این شعر هام، ترجمه ی آن دقایق است

 

[ill_mah]

سلام ای دخترِ خانی که می آیی به جنگِ من
نمی ترسی مگر از غرشِ تیرِ تفنگِ من؟

تنت ترمه، قدت بالا، لبت شعله، رخت محشر
مسلح کرده ای خود را گُلِ خوش آب و رنگِ من

به سر داری مرا غارت کنی با نازِ چشمانت
امان از خوش خیالی هایِ تو ماهِ قشنگِ من!

غزالِ خوش خرامانی ولی شاید نمی دانی
کمین کرده سرِ راهِ عبورِ تو پلنگِ من

همه با برنوِ قنداق نقره می شناسندم
هدر هرگز نخواهد رفت حتا یک فشنگِ من

برای عبرتِ تاریخ، خیلی حرفها دارد
دو شاخِ پازنی که مانده رویِ تخته سنگِ من

فرار از دستِ من؟ هرگز! خودت را خسته کمتر کن
شکاری چون تو را از دست دادن هست ننگِ من

ببین کی گفته ام تسلیم خواهی شد در آغوشم
تو که با لشکری از ناز می آیی به جنگِ من

بلایی بر سرت می آورم با بوسه هایم که...
خدا رحمت کند امشب که می افتی به چنگِ من

 

[پایان]

سیب سرخ گونه‌ی محبوب گندم‌گون من
تا فریبم داد فهمیدم که من هم آدمم

 

[بانوی شـــب]

سيل بر خانه ي من زور چرا مي آرد؟ من كه بي وقت در خانه ي بازي نزدم

صائب تبريزي

 

[بانوی شـــب]

سرزنشم مكن اگر از همه پا كشيده ام طبع لطيف آدمي با همه سر نمي كند

مهدي سهيلي

 

[بانوی شـــب]

سر گشته چو پرگار همه عمر دويديم آخر به همان نقطه كه بوديم رسيديم

امام فخر رازي

 

[پایان]

سينه تنگ من و بار غم او هيهات
مرد اين بار گران نيست دل مسکينم

 

[بانوی شـــب]

ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
کارِ چراغ خلوتیان باز درگرفت

✿☆✿