مشاعره مشاعره با حرف "ف"

[Tara Motlagh]

فراغت هر سرِ مو را به بندِ صد هوس ‌دارد
کجایی ای گرفتاری! بیا آزاد کن ما را

 

[amir mohamad]

فراغت هر سرِ مو را به بندِ صد هوس ‌دارد
کجایی ای گرفتاری! بیا آزاد کن ما را

فریاد من از فراق یار است
وافغان من از غم نگار است

بی روی چو ماه آن نگارین
رخسارهٔ من به خون نگار است

خون جگرم ز فرقت تو
از دیده روانه در کنار است

 

[ستایش شهریوری]

فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم
که حرام است می آنجا که نه یار است ندیم

 

[amir mohamad]

فرق دارد معنی تنهایی و تنها شدن
کوه بی فاتح کجا و دشت های بی سوار

جای پایت را اگر چه برفها پوشانده اند
جای زخمت ماند شد آتشفشانی بی قرار

 

[Tara Motlagh]

فراق با همه تنهایی‌اش اگرچه به سر شد
وصال با همه زیبایی‌اش نداشت دوامی

به این امید که روزی به سوی خانه بیایی
دوباره آینه‌ای را گذاشتم لبِ بامی

 

[amir mohamad]

فراق با همه تنهایی‌اش اگرچه به سر شد
وصال با همه زیبایی‌اش نداشت دوامی

به این امید که روزی به سوی خانه بیایی
دوباره آینه‌ای را گذاشتم لبِ بامی

فکر جانسوز مرا یک نقطه بی انداز نیست
یک سپند بزم من بی شعله آواز نیست

ذره و خورشید گلبانگ اناالحق می زنند
نغمه بیگانه ای در پرده این ساز نیست

 

[آراد]

فریاد که ازعمرجهان هر نفسی رفت

دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت

 

[amir mohamad]

فریاد که ازعمرجهان هر نفسی رفت

دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت

فقط بی ریشه ها از گردش تقویم میترسند
درخت پای در خون را هراسی از زمستان نیست

 

[Tara Motlagh]

فراق از عمر من می کاهد ای نامهربان رحمی
خدا را از چه بر من رحمت ای کافر نمی آید

شبان آهسته میگریم که شاید کم شود دردم
تحمل می رود اما شب غم سر نمی آید

 

[آراد]

فراز و شیب بیابان عشق دام بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد