مشاعره مشاعره با حرف "ف"

[پایان]

فارغم گر گشت دل آواره‌ای
از جهان تا کم بود غمخواره‌ای

آفتاب عشق تو تابنده باد
تا بریزد هر کجا استاره‌ای

 

[Tara Motlagh]

فدای لاله‌ی سرخی که مظلومانه پرپر شد
سری شد سربلند و پیکری شد چاک چاک اینجا

 

[پایان]

فریاد من از فراق یار است

وافغان من از غم نگار است

 

[amir mohamad]

فرق دارد معنی تنهایی و تنها شدن
کوه بی فاتح کجا و دشت های بی سوار
جای پایت را اگر چه برفها پوشانده اند
جای زخمت ماند، شد آتشفشانی بی قرار

 

[پایان]

فرشته نعره زنان پیش او چو چاوشان

فلک سجودکنان پیش او به چشم و به سر

به چشم نفس نشد روی ماه او دیدن

که نفس می‌نگشاید به سوی شاه نظر

 

[amir mohamad]

فرخنده شبی بود که آن دلبر سرخوش
آمد ز پی غارت دل، تیغ به دست
غارت زدهام دید و خجل گشت دمی
با من ز پی رفع خجالت بنشست

 

[پایان]

فتاده ام به میان غم از کران برخیز

به تیر غمزه ابروی چون کمان برخیز

 

[Tara Motlagh]

فریاد مرا گرچه سرانجام شنیدی
ای دوست! به داد دل من دیر رسیدی

از یاد بِبَر قصه‌‌ی ما را هم از امروز
درباره‌ی ما هرچه شنیدی نشنیدی

آرام بگیر ای دل و کم گریه کن ای چشم!
انگار نفهمیدی و انگار ندیدی

ای نی چه کشیدی مگر از خلق که هر دم
ما آه کشیدیم، تو فریاد کشیدی

گیرم که به دریا نرسیدی چه غم ای رود!
خوش باش که یک چند در این راه دویدی

 

[پایان]

فردا عرش خدا سیه پوش می شــود
زمین ناله می کند آسمان گوش می شود

 

[Tara Motlagh]

فراق، فرصتِ خوبی‌ست تا محک بزنیم
که بینِ ما دو نفر چیست؟ عشق، یا عادت؟

رقیب، مرگِ مرا خواست؛ گفتمش «آمین!»
که نیست عاشقِ دلتنگ را جُز این، حاجت