مشاعره مشاعره با حرف " م "

[پایان]

ماهی تویی و آب من و تنگ
روزگار
من در حصار تنگ و
تو در مشت من اسیر

 

[𝖠︎𝗒𝗅︎𝗂𝗇︎]

مثل سنگی زیر آب از خویش می‌پرسم مدام
ماه پایین است یا بالا چه فرقی می‌کند؟

 

[پایان]

من کیم ؟ چون آتشی افروخته
جان و تن یک باره با هم سوخته
در فراق دوست هر شب تا سحر
چشم بر هر روزن و در دوخته

 

[ill_mah]

مثلِ یک چهره‌ی غمگین وسطِ جمعی شاد
یا که یک خانه‌ی ویران تهِ شهری آباد

بی تو ناجورترین وصله ی دنیا هستم
آدمی خسته که از چشمِ خودش هم افتاد

به چه تشبیه کنم این همه تنهایی را
فکر کن؛ دستِ کسی یخ بِزَند در مرداد

خوابِ آشفته ببینی نتوانی بِپَری
زندگی بعدِ تو یعنی خفگی با فریاد

فرض کن صید شوی؛ بال و پَرَت را بِبُرند
بعد در گوش تو آهسته بگویند؛ آزاد

درد دارد نتوانی بِبَری از خاطر
چشم‌هایی که تو را برده زمانی از یاد

خسته ام خسته از این "سخت" دوام آوردن
مثلِ جان کندن یک شعله‌ی کوچک در باد

لبه‌ی پنجره و ترسِ پریدن ، ای کاش
یک نفر روحِ پریشانِ مرا هُل می‌داد

 

[پایان]

من همانم که شبی عشق به تاراجش برد
همچو حلاج به خاکستر تشویش نشست

در سرش سوره تکویر مجسم می شد
قبل هر زلزله ای در خودش آرام شکست

 

[ill_mah]

....می کند آخـر مـرا رسـوا، غـمِ پنهـانی ام
ظاهـری شـادم ، نقـابی بـر رُخِ بارانی‌ ام

روزگاری عـاشقی راسِخ قـدم بـودم ، ولی
لـرزه‌ هـای عشقِ تـو شد باعثِ ویرانی ام

حرف هـایم در گلـو دیگر امـانـم را بُـرید
یک نفس مهلت بده، بعداً بکن قربانی‌ ام

عاشقت بودم و چشمانت چه حاشا میکند
ای زلیخا زل بـزن... من یوسفِ زندانی‌ ام

عـاقبت مانندِ من، سر در گریبـان میشوی
تـا ابـد یـادت بمـاند، مصرعِ پـایـانی ام

امشبی بـا مـن بمان، در جشنِ شام آخرم
با شرابِ خون و نان، پایان بده مهمانی‌ ام

 

[پایان]

مردمان دوستی چنین نکنند
هر زمان اسب هجر زین نکنند

جنگ و آزار و خشم یک باره
مذهب و اعتقاد و دین نکنند

 

[ill_mah]

من گمشده‌ام دوباره پیدایم کن
شوریده و بی‌قرار و شیدایم کن

من بی‌تو در این کویر، جان خواهم داد
یک بار دگر راهی دریایم کن

 

[پایان]

ما را کبوترانه وفادار کرده است
آزاد کرده است و گرفتار کرده است

بامت بلند باد که دلتنگی‌ات مرا
از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است

 

[ill_mah]

می‌کشاند یاد تو، هرسو که می‌خواهد مرا
روبروی باد ماندن در توانِ کاه نیست ....!