مشاعره مشاعره با حرف " م "

[Tara Motlagh]

مرا ندیده بگیرید و بگذرید از من
که جز ملال نصیبی نمی‌برید از من

زمین سوخته‌ام، نا‌امید و بی‌برکت
که جز مراتعِ نفرت نمی‌چرید از من

عجب که راهِ نفس بسته‌اید بر من و باز
در انتظار نفس‌های دیگرید از من

خزان به قیمت جان جار می‌زنید اما
بهار را به پشیزی نمی‌خرید از من

شما هرآینه، آیینه‌اید و من همه آه!
عجیب نیست کز این‌سان مکدّرید از من!

نه در تبرّی من نیز بیمِ رسوایی است؟
به لب مباد که نامی بیاورید از من!

 

[پایان]

من رسیدم به لب جوی وفا
دیدم آن جا صنمی روح فزا

 

[نیما نصر]

مشتاق توام با همه جوری و جفایی
محبوب منی با همه جرمی و خطایی

من خود به چه ارزم که تمنای تو ورزم
در حضرت سلطان که برد نام گدایی

صاحب نظران لاف محبت نپسندند
وان گه سپر انداختن از تیر بلایی

باید که سری در نظرش هیچ نیرزد
آن ک.س که نهد در طلب وصل تو پایی

بیداد تو عدلست و جفای تو کرامت
دشنام تو خوشتر که ز بیگانه دعایی

جز عهد و وفای تو که محلول نگردد
هر عهد که بستم هوسی بود و هوایی

گر دست دهد دولت آنم که سر خویش
در پای سمند تو کنم نعل بهایی

شاید که به خون بر سر خاکم بنویسند
این بود که با دوست به سر برد وفایی

خون در دل آزرده نهان چند بماند
شک نیست که سر برکند این درد به جایی

شرط کرم آنست که با درد بمیری
سعدی و نخواهی ز در خلق دوایی

 

[پایان]

مسافری که به رخ اشک حسرتم بدواند
دلم تحمل بار فراق او نتواند

 

[Tara Motlagh]

ما حسرت دلتنگی و تنهایی عشقیم
یعقوب پسر دید، زلیخا که جوان شد

جان را به تمنّای لبش بردم و نگرفت
گفتم بستان بوسه بده، گفت گران شد

 

[پایان]

من گوهری عزیز تر از دل نداشتم
کان را به نقد عشق گروگان گذاشتم

 

[لِئا.]

من قصه فراق تو را خاک کرده‌ام
حاصل چه شد جوانه زدی بیشتر شدی

 

[پایان]

مخور جانا فریب از گنج گیتی
مشو اندوهگین از رنج گیتی‎ ‎

 

[ill_mah]

من از وقتی حواسم پیشِ چشمان تو جامانده
تمام شعرهایم ناقص و بی‌انتها مانده

دهان مردمان بستن از آنجا کار دشواریست
که بعد از دیدن چشمت دهان خلق وامانده

حکایت‌کرده از قلب من و تو حالت ابروت
که از یک‌سو به‌هم پیوسته از یک‌سو جدامانده

تو اینجا نیستی هی انجمن‌ها شعر میخواهند
بیا حالا که دست شاعر تو در حنامانده

از آن‌لحظه که چاوش‌ها خبر دادند می‌آیی
به راهت صف کشیدند عاشقان در بلامانده

میایی و به هر گامت، یکی از ذوق میمیرد
کمی آهسته تر رد شو، یکی انگار جامانده

به آن چشمان شیطانی، گرفتی چند قربانی؟
که پیکر روی پیکر روی پیکر در منامانده

لبت تر بود و من روزه، اذان دادند آن لحظه
مرا افطار واجب بود، حکمش با خدا مانده!

 

[نیما نصر]

من چون تو به دلبری ندیدم
گلبرگ چنین طری ندیدم

مانند تو آدمی در آفاق
ممکن نبود پری ندیدم

وین بوالعجبی و چشم بندی
در صنعت سامری ندیدم

با روی تو ماه آسمان را
امکان برابری ندیدم

لعلی چو لب شکرفشانت
در کلبه جوهری ندیدم

چون در دو رسته دهانت
نظم سخن دری ندیدم

مه را که خرد که من به کرات
مه دیدم و مشتری ندیدم

وین پرده راز پارسایان
چندان که تو می‌دری ندیدم

دیدم همه دلبران آفاق
چون تو به دلاوری ندیدم

جوری که تو می‌کنی در اسلام
در ملت کافری ندیدم

سعدی غم عشق خوبرویان
چندان که تو می‌خوری ندیدم

دیدم همه صوفیان آفاق
مثل تو قلندری ندیدم