مشاعره مشاعره با حرف " م "

[ill_mah]

مثل آن جسم که از روح جدا می ماند
از منِ بعدِ تو، یک مرده به جا می ماند

عشقِ بی حد به کسی داشتن، آن خود کشی است؛
که به جان دادنِ در راه خدا می ماند

رفتنت، حادثه ای بود که با دیدن آن
تا همیشه، دهن پنجره وا می ماند

بد شکسته ست دلم، این همه دلداریِ تو
آب دادن به گلی سوخته را می ماند

جای آزادگی، احساس اسارت دارد
هر که از بند تو ای عشق، رها می ماند

 

[ill_mah]

من خودم دیدم تمامِ شب چراغش روشن‌ است

رفتنت را ڪوچہ هم باور نڪردہ مثلِ من ...

 

[Tara Motlagh]

مومنم کردی به عشق و جا زدی تکلیف چیست
بر مسلمانی که کافر می شود پیغمبرش

 

[ارشک]

من از آن تو تو از آن من گل من

 

[پایان]

من که مشغول خودم بودم و دنیای خودم
می نوشتم غزل از حسرت و رویای خودم
من که با یک بغل از شعرسپیدم هرشب
می نشستم تک و تنها لب دریای خودم
به غم انگیز ترین حالت یک مرد قسم
شاد بودم به خدا با خود ِ تنهای خودم
بی خبر از خطر و زخم زمین می خوردم
فارغ از درد و غم و وحشت فردای خودم
من به مغرور ترین حالت ممکن شاید
نوکر و بنده ی خود بودم و آقای خودم
ناگهان خنده ی تو ذهن مرا ریخت به هم
بعد من ماندم و این شوق تمنای خودم
من نمی خواستم این شعر به اینجا برسد
قفل و زنجیر زدم بردل و برپای خودم
من به دلخواه ِخودم حکم به مرگم دادم
خونم امروز حلال است، به فتوای خودم

 

[Tara Motlagh]

موهایت را
به من بسپار بلدم ببافم
سخت تر از رویا که نیست

 

[پایان]

من از این دنیا فقط تنها به یک«تو» راضی‌ام
تا قیامت قلب من همواره خواهان تو است

 

[ill_mah]

من دختر شیرین سخن دوره ی قاجار
تو پست مدرنی و مضامین دل آزار

من اهل دل و چای هل و لعل نگارم
تو اهل شب و شعر سپید و لب سیگار

من فلسفه ی عشقم و اشراقی محضم
تو عقلگرا چون رنه و نیچه و ادگار

من پنجره ای رو به غزل... خواجه ی شیراز
تو سخت ، پر از خشتی و مانند به دیوار

با این همه عاشق شده ام دست خودم نیست
من دختر شیرین سخن دوره ی قاجار

 

[پایان]

من از این خط و خطوط صورتم میترسم
من ازاین آب به هاونگ زدن میترسم
عمر ما شد که تلف ما نگشتیم کسی
من ازاین عمر تلف کردنها میترسم

 

[نیما نصر]

من دوش قضا یار و قدر پشتم بود
نارنج زنخدان تو در مشتم بود

دیدم که همی گزم لب شیرینش
بیدار چو گشتم سر انگشتم بود