مشاعره مشاعره با حرف " م "

[پایان]

من به تاریکی یه پنجره در شب
تردید دارم
من به تازیانه باران به گلبرگهای شمعدانی
من به بیداری شبگردهای عاشق
من به شب،به ماه،به رویا،به فردا
تردید دارم

 

[Tara Motlagh]

موج اگر موج است، باید ترک آرامش کند
هرچه ساحل سنگدل‌تر بیشتر کوشش کند

 

[نیما نصر]

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست

 

[Tara Motlagh]

مثل زلزله ناگهانی نیست
تنهایی
فقط روزی یک آجر از آدم کم می کند

 

[پایان]

مستيم و مستي ما از جام عشق باشد
وين نام اگر بر آريم، از نام عشق باشد

 

[Tara Motlagh]

مرغِ دل در قفسِ سی*ن*هٔ من می‌نالد
بلبلِ سازِ تُرا دیده هم آواز امشب

زیرِ هر پردهٔ سازِ تو هزاران راز است
بیمِ آنست که از پرده فتد راز امشب

گردِ شمعِ رخت ای شوخِ منِ سوخته جان
پَر چو پروانه کنم باز به پرواز امشب

گلبن نازی و در پای تو با دست نیاز
می‌کنم دامنِ مقصود پر از ناز امشب

کرد شوقِ چمنِ وصلِ تو ای مایهٔ ناز
بلبلِ طبعِ مرا قافیه پرداز امشب

شهریار آمده با کوکبهٔ گوهرِ اشک
به گدائیِ تو ای شاهدِ طناز امشب

 

[پایان]

من مات تو بودم که شدم کیش تو ای دوست
هم کیش تو گشتم چو شدم کیش تو ای دوست

 

[ill_mah]

ما دل سپرده‌ایم به گریه برای هم
باران به جای من، من و باران به جای هم

ابری گریست در من و در وی گریستم
تا دم زنیم، دم زدنی در هوای هم

ما تاب خورده‌ایم که ما قد کشیده‌ایم
گهواره‌های چابکمان دست‌های هم

باری به پایبندی هم پیر می‌شویم
تا پیر می‌شوند درختان به پای هم

غم نیست نیستن که همه در تداوُمیم
چون ابتدای یک‌دگر از انتهای هم

تنها صداست آنچه در این راه، ماندنی است
خوش باد زنده ماندن‌مان در صدای هم

 

[پایان]

میدانم روزی نسیم می آید
زمین را پاک و تمیز خواهد کرد
این بدی ها از زمین خواهد رفت
غصه ها روزی غروب خواهد کرد

 

[نیما نصر]

من برکه‌ها و دریاها را گریستم
ای پری‌وارِ در قالبِ آدمی
که پیکرت جز در خُلواره‌ی ناراستی نمی‌سوزد! ــ
حضورت بهشتی‌ست
که گریزِ از جهنم را توجیه می‌کند،
دریایی که مرا در خود غرق می‌کند
تا از همه گناهان و دروغ
شسته شوم.
و سپیده‌دم با دست‌هایت بیدار می‌شود.