مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[ill_mah]

نازنین خاتونِ من! به به! صفا آورده ای
ای عجب که بعدِ عمری رو به ما آورده ای

گرچه دیر اما چه خوشحالم که با این آمدن
رسمِ دیرینِ محبت را به جا آورده ای

ذوق و شوقِ رقص در سبکِ و سیاقِ ساقِ توست
خوش خرامان، سی*ن*ه لرزان، عشوه ها آورده ای

گیسوانت برگِ زیتون، چشمهایت شابلوط
اینهمه زیبا شدن را از کجا آورده ای؟

ماهِ ناز و غرقِ راز و دلنواز و عشوه ساز
روی و موی و بوی و خویِ دلربا آورده ای

با خبر از شورِ فرهادت هوایِ عشق را
شوخ و شیرین لهجه و شیرین ادا آورده ای

تا شوم پروانه و دورت بگردم بیشتر
در کفِ دستت گُلِ سرخِ حنا آورده ای

آتشِ صحرایِ "سینا" نسخه یِ نایابِ توست
طبقِ "قانون"، قرصِ ماهت را "شفا" آورده ای

در خیالم بی ملالم خوش به حالم که چنین
بر سرم ای خوش قد و بالا بلا آورده ای

ابن سیرین را خبر کن، خواب نابی دیده ام
این که امشب رو به این خلوتسرا آورده ای

 

[amir mohamad]

نه از چینم حکایت کن نه از روم
که من دل با یکی دارم در این بوم

هر آن ساعت که با یاد من آید
فراموشم شود موجود و معدوم

 

[پایان]

ناز تو و نیاز تو شد همه دلپذیر من
ناز تو دلپذیر شد هستی ناگزیر من

 

[amir mohamad]

نیست بوی آشنا را تاب غربت بیش ازین
از نسیم صبح بوی یار می باید کشید

یا چو مردان گام می باید زدن در راه عشق
یا ز پای رهنوردان خار می باید کشید

 

[نیما نصر]

نه صیدی جان برد از صیدگاه چشم فتانت
نه تیری کم شود از ترکش پرتیر مژگانت

ندارد چشمه وصلت نشان چون نسپرد جانرا
خضر هم تشنه لب در جستجوی آب حیوانت

مکن دست رقیبان را به خود گستاخ میترسم
گل از بسیاری گلچین نماند در گلستانت

 

[pen lady]

نی هم یک نام دارد در نیستانها ولی

از یکی نی قند خیزد و ز دگر نی بوریا

 

[پایان]

نرم نرمک شست باران شانه های بام را
با خودش آورد از هفت آسمان پیغام را

 

[پایان]

نمی دانم چرا این عقل
یقه ی دلم را رها نمی کند
مگر تقصیر من است
که تو را با دلم می خواهم و
با عقلم جور درنمی آیی

 

[پایان]

نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است
هر دم این بانگ برآرم از دل
وای این شب چقدر تاریک است

 

[ill_mah]

نه از رویایِ لبخندت خیالِ بهتری باشد
نه از شوقِ تو دیدن حس و حالِ بهتری باشد

برای وصفِ موهایت اگرچه "رود" هم خوب است
تصور می‌کنم "جنگل" مثالِ بهتری باشد

بلورین ماهِ نو مانده به حسرت، خیره بر رویت
که یک شب از دو ابرویت هِلالِ بهتری باشد

چنانی شعله ور از بوسه ات هستم که می‌دانم
بعید است از لبانِ تو زغالِ بهتری باشد

چنین که دوستت دارم به جایِ "عاشقی آیا؟"
"مگر دیوانه ای؟" شاید سوالِ بهتری باشد

بیا این بار جایِ حافظ از سعدی بخوان شعری
که شاید ارمغانِ عشق، فالِ بهتری باشد

دلِ این کوزه شد از آبشارت آب و مو برداشت
بگو با کوزه گر فکرِ سفالِ بهتری باشد

به خطِ سرمه بر آیینه یِ نازت غزل بنویس
که ممکن نیست از چشمت غزالِ بهتری باشد