مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[.AikA.]

‌



نیست بی دیدار تو در دل شکیبایی مرا ؛
نیست بی‌گفتار تو در دل توانایی مرا ؛

در وصالت بودم از صفرا و از سودا تهی . .
کرد هجران تو صفرایی و سودایی مرا

عشق تو هر شب برانگیزد ز جانم رستخیز ؛
چون تو بگریزی و بگذاری به تنهایی مرا !

چشمه‌ی خورشید را از ذره نشناسم همی
نیست گویی ذره‌ای دردیده بینایی مرا . .

از تو هر جایی ننالم تو هر جایی شدی ؛
نیست جای ناله از معشوق هر جایی مرا .

گاه پیری آمد از عشق تو بر رویم پدید
آنچه پنهان بود در دل گاه برنایی مرا . .

کرد معزولم زمانه گاه دانایی و عقل ؛
با بلای تو چه سود از عقل و دانایی مرا . .

.
نقش, نامت کرده دل..
_سعدی

 

[آراد]

نمی دانم چه نفرینی گریبانگیر مجنون است
که وحشی می کند چشمانش آهوهای صحرا را!

چه خواهد کرد با ما عشق؟ پرسیدیم و خندیدی
فقط با پاسخت پیچیده تر کردی معما را

 

[فرهاد آزادی]

نیست از عاشق کسی دیوانه‌ تر
عقل از سودای او کورست و کر

 

[آراد]

نباشد این شب تاریک سیاهی در دلت بیدار
تو هستی رنج و تنهایی گلویم را بگیرد یار

دو چشمت اخم به ابرو داشت تنت عطر دگر بو داشت
نفسهایم نمی آید تو کردی با دلم بدکار

قلم با دست ما رنجید ورق با گریه ها خندید
چه ذوق عاشقی داشتم ولی بخت بدم پر کار

 

[فرهاد آزادی]

نگارا از وصال خود مرا تا کی جدا داری؟
چو شادم می‌توانی داشت غمگینم چرا داری؟

چه دلداری؟ که هر لحظه دلم از غم به جان آری
چه غم خواری؟ که هر ساعت تنم را در بلا داری

 

[آراد]

نذر کردم گراز این غم به‌درآیم روزی
تا درِمیکده شادان و غزل‌خوان بروم

به هواداری او ذَرِّه صفت، رقص کنان
تا لبِ چشمه‌ی‌خورشیدِدرخشان بروم

 

[فرهاد آزادی]

نظری کن که به جان آمدم از دلتنگی
گذری کن که خیالی شدم از تنهایی

گفته بودی که بیایم چو به جان آیی تو
من به جان آمدم اینک تو چرا می‌ نایی

 

[آراد]

نگاهَت می کنم هر دَم، دِگَر حالِ دِگَر دارم

تو زیباتر شدی یا که، من عاشق تر، نمیدانم!

 

[فرهاد آزادی]

نه فریادی نه آهنگی نه آوایی
نه دیروزی نه امروزی نه فردایی
جهان آرام و جان آرام
زمان در خواب بی فرجام
خوش آن خوابی که بیداری نمی بیند

 

[آراد]

ناز کنی نظر کنی قهر کنی ستم کنی
گر که جفا گر که وفا از تو حذر نمیکنم