مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[amir mohamad]

نشاط جوانی زپیران مجو

که آب روان باز ناید به جو ی

ناصح از بیماری عشق از چه بیم آری مرا
خوشتر از صحت بود این گونه بیماری مرا

تا در این بیماریم از بی پرستاری چه باک
میکند بیماری از شفقت پرستاری مرا

 

[آراد]

نکته‌ای دلکَش بگویم خالِ آن مَه‌رو ببین

عقل و جان را بستهٔ زنجیرِ آن گیسو ببین

نَشَوَد فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اِشارات نَظَر نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کَس مَرد رَه عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کَس نرسید
همه جا زمزمه عشق نَهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خَزان باش، اَرنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی زِ جهان من و توست

 

[آراد]

ناصح از بیماری عشق از چه بیم آری مرا
خوشتر از صحت بود این گونه بیماری مرا

تا در این بیماریم از بی پرستاری چه باک
میکند بیماری از شفقت پرستاری مرا

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پردهٔ خلوت این غمکده بالا زد و رفت

 

[amir mohamad]

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پردهٔ خلوت این غمکده بالا زد و رفت

ناصح اگر بر آن رخ نیکو نظر کند
بندد زبان زپند و سخن مختصر کند

مینالم از غم تو و اینهم غم دگر
کاین ناله دانم آخرنا گه اثر کند

 

[آراد]

ناگهان دیدمش و پلك زدن یادم رفت
در میان دهنم، وای خدا جان! پیچید

 

[کیـانـا.T]

نادیده مکن ما را، چون دیده‌یِ مایی تو.

-مولانا

 

[amir mohamad]

نادیده مکن ما را، چون دیده‌یِ مایی تو.

-مولانا

نمی‌دانم که نی چون من چرا بسیار می‌نالد
دمادم می‌زند یارش، ز دست یار می‌نالد

نشسته بر ره بادست و بادش می‌زند هر دم
از آن رو زرد و بیمارست و چون بیمار می‌نالد

ساوجی

 

[آراد]

.
نالیدن بلبل ز نوآموزیِ عشق است ؛
هرگز نشنیدیم زپروانه صدایی ...

 

[amir mohamad]

.
نالیدن بلبل ز نوآموزیِ عشق است ؛
هرگز نشنیدیم زپروانه صدایی ...

نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت
که جانم در جوانی سوخت ای جانم به قربانت
تحمل گفتی و من هم که کردم سال ها اما
چقدر آخر تحمل بلکه یادت رفته پیمانت
شهریار

 

[آراد]

نشو محبوب آن یاری که خود یار کسی باشد
نرو بالای دیواری که دیوار کسی باشد

نکن کاری که با خواری بیفتی در گرفتاری
گرفتاری اگر او هم گرفتار کسی باشد

بسوز ای دل بساز ای دل مریض آن کسی بودی
که فکرش را نمی کردی پرستار کسی باشد

اگر این عشق آزار است عاشق نیستم دیگر
که بیزارم از آن کاری که آزار کسی باشد...