مشاعره مشاعره با حرف " ن"

[بانوی شـــب]

نفسِ بادِ صبا مُشک فشان خواهد شد

عالَمِ پیر دگرباره جوان خواهد شد

 

[بانوی شـــب]

نقدِ صوفی نه همه صافیِ بی‌غَش باشد

ای بسا خرقه که مُستوجبِ آتش باشد

 

[پایان]

ناگهان آیینه حیران شد،گمان کردم تویی
ماه پشت ابر پنهان شد،گمان کردم تویی

 

[بانوی شـــب]

نقش او در دل چه زیبا می‌نشست

سنگدل آیینه‌ی ما را شکست

 

[بانوی شـــب]

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سِکندری داند

 

[پایان]

نهال بودم و در حسرت بهار! ولی
درخت می‌شوم و شوق برگ و بارم نیست

 

[ill_mah]

نامت همین که سبز شود بر زبان من
طعم تمشک تازه بگیرد دهان من


من برکه ای زلالم و لب های کوچکت
افتاده اند مثل دو ماهی به جان من


گیسو مگو که جاده ی ابریشم است این
آنک رسد شکن به شکن کاروان من


دامان توست بازدم باغ های چای
پیراهنت تنفس خرماپزان من


در سی*ن*ه، جای دل، حجرالاسودی توراست
ای چشم هات آینه ی باستان من


هر یک به شکلی از تو مرا دور می کنند
نفرین به دوستان تو و دشمنان من


باید خروسخوان به تماشا سفر کنیم
آماده باش وقت سحر مادیان من...

 

[ill_mah]

ناز کردن با تو و.. آوردن ترفند با من!
اخم کردن با تو و.. حس کردنِ لبخند با من!

لذّتِ صبحانه یعنی چای را دَم داده باشم،
استکان ها را بچینی و بگویی قند با من!

خیره باشم.. خیره باشی.. لقمه بردارم ببینم،
دست هایت مثل نان گرم است در پیوند با من

من بگویم دوستت دارم.. تو پیراهن درآری،
حس آرامش بگیری هر نفس در بند با من!

عطر موسیقی بپیچد.. خانه لبریز تو باشد..
بوسه هایت گل کند تا آخر اسفند با من

 

[پایان]

نازنینا مکن آن جور که کافر نکند
ور جهودی بکنم بهره در اسلامم نیست

گو همه شهر به جنگم به درآیند و خلاف
من که در خلوت خاصم خبر از عامم نیست

 

[ill_mah]

نشسته‌ای لب بامی و پَر نمی‌گیری
سراغی از من آسیمه‌سر نمی‌گیری

چقدر روز و شبم بگذرد به بی‌خبری
چه کرده‌ام که تو از من خبر نمی‌گیری

پی سرابِ تو از پا درآمدم، ای عشق
تو دست تشنه‌لبان را مگر نمی‌گیری

درخت پیرم و باید به خاک تن بدهم
چرا به دست جوانت تبر نمی‌گیری

به فرض اینکه بخواهی به آتشم بکشی
جرقه‌ای و از این بیشتر نمی‌گیری