مشاعره مشاعره با حرف " ه "

[! ~ ARYA TOSI ~ !]

اشعاری که با حرف ه آغاز شدن رو اینجا قرار می‌دیم.

همین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود​

 

[DELVAN.]

هر سر موی تو را با زندگی پیوندهاست؛
با چنین دلبستگی از خود بریدن مشکل است.

 

[DOonYa]

هر کجا شاخه گلي همرنگ خون رويد ز خاک
کشته ي عشقي است مدفون، از مزار ما مپرس

 

[Tara Motlagh]

هر که را در خاک غربت پای در گل ماند، ماند
گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش را

 

[mobina01]

هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست
ورنه تشریف تو بر بالای ک‍َس کوتاه نیست

حافظ

 

[Tara Motlagh]

هر گه بگردانی تو رو آبی ندارد هیچ جو
کی ذره‌ها پیدا شود بی‌شعشعه شمس الضحی

بی باده تو کی فتد در مغز نغزان مستی یی
بی عصمت تو کی رود شیطان بلا حول و لا

 

[پایان]

همه است آرزویم که ببینم از تو رویی
چه شود تو را که من هم برسم به ارزویی

 

[لِئا.]

هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق
هم دعا کن گره تـازه نیفـــزایـد عشــق

قایقی در طلب موج به دریا زد و رفت
باید از مرگ نترسید، اگر بایـــــد عشق

عاقـبت راز دلـــم را به لبــانش گفتـــــــم
شایداین بوسه به نفرت برسدشاید عشق

شمع روشن شد و پروانه به آتش پیوست
می توان سوخت اگر امر بفــــرماید عشق

پیله ی رنج من ابریشــــــــــم پیراهن شد
شمع حق داشت، به پروانه نمی‌آیـد عشق

 

[dina.m]

هر دم از عمر می رود نفسی
چون نگه می‌کنم نمانده بسی

ای که پنجاه رفت و در خوابی
مگر این پنج روز دریابی

خجل آن ک.س که رفت و کار نساخت
کوس رحلت زدند و بار نساخت

خواب نوشین بامداد رحیل
باز دارد پیاده را ز سبیل

 

[dina.m]

هر که آمد عمارتی نو ساخت
رفت و منزل به دیگری پرداخت

وآن دگر پخت همچنین هوسی
وین عمارت بسر نبرد کسی

یار ناپایدار دوست مدار
دوستی را نشاید این غدّار

نیک و بد چون همی بباید مرد
خنک آن ک.س که گوی نیکی برد

برگ عیشی به گور خویش فرست
ک.س نیارد ز پس ز پیش فرست

عمر برف است و آفتاب تموز
اندکی ماند و خواجه غرّه هنوز

ای تهی دست رفته در بازار
ترسمت پر نیاوری دستار