مشاعره مشاعره با "گ"

[پایان]

گـر چــه دانم که بــه جایی نبـرد راه غریب

مـن به بوی ســـر ان زلف پریشان بـــروم

دلــم از وحشت زندان سکـندر بگـــرفت

رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

 

[Raaz67]

گفتم چشمم گفت که جیهون کنمش

گفتم جگرم گفت پر از خون کنمش

گفتم که دلم گفت چه داری در دل

گفتم غم تو گفت که افزون کنمش

 

[پایان]

گل از خلوت به باغ آورد مسند
بساط زهد همچون غنچه کن طی

چو چشمش مسـ*ـت را مخمور مگذار
به یاد لعلش ای ساقی بده می

 

[amir mohamad]

گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم
گفتا که شب‌رو است او از راه دیگر آید

گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد
گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

 

[پایان]

گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک

نوای من به سحر آه عذرخواه من است

 

[amir mohamad]

گر کسی عاشق رخسار تو باشد چه کند
طالب دولت دیدار تو باشد چه کند

شوخی و بی خبر از درد گرفتاری دل
دردمندی که گرفتار تو باشد چه کند

 

[پایان]

گر دست رسد در سر زلفین تو بازم

چون گوی چه سرها که به چوگان تو بازم

 

[Tara Motlagh]

گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند
ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست

کحل الجواهری به من آر ای نسیم صبح
زان خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست

 

[پایان]

گردون چو کرد نظم ثریا به نام شاه

من نظم در چرا نکنم از که کمترم

 

[amir mohamad]

گوی میدان محبت سر اهل نظر است
گرد این عرصه مگردید که سر در خطر است

سی*ن*هٔ تنگ پر از آه و تنگ پردهٔ راز
چون کنم آه که یک پرده و صد پرده در است