مشاعره مشاعره حرف "ش"

[Tara Motlagh]

شور غم عشقش چنین حیف‌ست پنهان داشتن
در گوش نی رمزی بگو تا برکشد آواز را

 

[پایان]

شد پرده درم سوز درون از تو چه پنهان

افتاده دل از پرده برون از تو چه پنهان

 

[amir mohamad]

شد زغمت خانه سودا دلم
در طلبت رفت به هر جا دلم

در طلب زهره رخ ماه رو
مینگرد جانب بالا دلم

 

[پایان]

شهر ما بوی خدا داشت دوباره ای کاش

با ظهورت نفس شهر معطر می‌شد

 

[ill_mah]

شاخ چون دست کریمان شد زرافشان از خزان
در زر خالص زمین گردید پنهان از خزان

در درختان همچو نخل طور آتش در گرفت
جامه فانوس شد دیوار بستان از خزان

آب اگر در نوبهاران می چکید از روی باغ
می چکد آتش ز رخسار گلستان از خزان

آفتاب نوبهاران گر به زردی رو نهاد
شد ز هر برگ اختر سعدی فروزان از خزان

گر چه با دست نگارین عقده نتوان باز کرد
صد گره وا شد ز دلهای پریشان از خزان

چون پریزاد ابرها بال و پر رحمت گشود
بوستان شد شهر زرین سلیمان از خزان

از بهاران چند روزی گر چه برگ عیش یافت
شد زمین را پر ز برگ عیش دامان از خزان

خاک مظلم کز ترشرویی چو سیم قلب بود
چون زر خوش سکه شد یک روی خندان از خزان

برگها از بس به رغبت دست افشانی کنند
سرو نزدیک است گردد پایکوبان از خزان

می برد چون پاکبازان دل ز مردم بیشتر
گر چه شد جمعیت بستان پریشان از خزان

وقت بی برگی چو بلبل چون فراموشش کنم؟
من که دیدم از بهاران بیش احسان از خزان

از فنا پروا نباشد مردم بی برگ را
برگ گردد چون چراغ صبح لرزان از خزان

انقلابی در دل آزاد ما چون سرو نیست
باغبان گردید اگر دلسرد بستان از خزان

نیست با سوداییان فصل بهاران سازگار
می شود صائب دماغ من به سامان از خزان

 

[پایان]

شد آه منت بدرقه راه و خطا شد

کز بعد مسافر نفرستند سیاهی

 

[ill_mah]

شبیه دستِ گرفتارِ در حنا مانده
میانِ بهمنِ کوچِ تو عشق جا مانده

تو رفته ای و به امیّدِ کشفِ روزنه ای
تمامِ قد ،نگران دست در دعا مانده

برای درک حقایق همیشه کور و کر است
کسی که عشق چشیده ست و مبتلا مانده

دوباره رخت عروسی به تن کشیده زمین
میان کوچه ی برفی دو ردّ پا مانده . . .

دلم به میل خودش رفته تا قدم بزند
دوباره شب شده این خیره سر کجا مانده!؟

گمان کنم که قرار و مدار و خاطره ای
میان برف دل انگیزِ کوچه ها مانده

و باز پای قرارش نشسته یخ زده است
امان ز دستِ دلِ مبتلایِ وا مانده

طبیب آمد ودید و سپس جوابش کرد
دلی که بعد تو بی رحم، در کما مانده

 

[پایان]

شاد باش ای دل که شادی مرهم تنهایی است
گر بخندی گو دری در راه این آزادی است

 

[Tara Motlagh]

شب محو انتظار تو بودم ، دمید صبح
گشتم به یاد روی تو ، قربان آفتاب!

 

[پایان]

شب است و هجمه ى درد و مسكنهاى بى تاثير
من و بى خوابى و تا صبح در گير خود آزارى