مشاعره مشاعره حرف "ش"

[ill_mah]

شب در طلسم پنجره وا مانده بود و من
بغضی میان حنجره جا مانده بود و من

با آن همه غریو و غرور پلنگی‌ام
یک ذره انعکاس صدا مانده بود و من

بر خانه‌ای که آینه حسی سه‌گانه داشت
ابلیس مانده بود و خدا مانده بود و من

هم آب توبه بود در آن خانه هم شراب
اخلاص در کنار ریا مانده بود و من

ابلیس با خدا به تفاهم نمی‌رسید
تردیدها و دغدغه‌ها مانده بود و من

تا شیشه‌ی مشبک پرهیز بشکند
سنگی در آستین خطا مانده بود و من

می‌رفت دل به سمت وسوسه اما هنوز هم
یک پرده از حریر حیا مانده بود و من

فردا که آن برهنه معصوم رفته بود
ابلیس با هزار چرا مانده بود و من

 

[پایان]

شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها

شمع کی دیدم که گردد گرد نورش شمع‌ها

 

[Tara Motlagh]

شبی شعری برایت نوشتم
در شعرم برف باریدن گرفت
و من بر بالین شعرم
به خواب رفتم
سحرگاهان که چشم گشودم
هم برف به تمامی آب شده بود
هم شعر را به تمامی آب برده بود

 

[پایان]

شقایق ها همه تصویر عشقند
گریزان از سیاست های عشقند

دل پر خونشان خالی ز نیرنگ
زمانه بد به این دلهایشان کرد

 

[Tara Motlagh]

شوق درون به سوی دری می‌کشد مرا
من خود نمی‌روم دگری می‌کشد مرا

یاران مدد که جذبه‌ی عشق قوی‌کمند
دیگر به جای پرخطری می‌کشد مرا

 

[پایان]

شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب

از گشتن گرد شهر ک.س ناید خواب

عقل است که چیزها ز موضع جوید

تمییز و ادب مجو تو از مسـ*ـت و خراب

 

[amir mohamad]

شراب شوق هر ک.س جلوه در پیمانه ای دارد
که مجنون محو لیلی بود و من دیوانهٔ چشمی

چه کیفیت بود در ساغر، این چشم سخن گو را
به خواب بیخودی، دل رفته از افسانهٔ چشمی

 

[پایان]

شراب داد خدا مر مرا تو را سركا
چو قسمتست چه جنگست مر مرا و تو را
شراب آن گل است و خمار حصه خار
شناسد او همه را و سزا دهد به سزا

 

[amir mohamad]

شعر هایم بعد تو گوئی یتیم و بی ک.س اند
سوژه ای دیگر ندارم واژه ها دلواپس اند
رد فکرت همچنان بر خاطرم جا مانده است
عقل گوید بس کنم اینها همه خار و خس اند

 

[پایان]

شب است و خواب نیاید دمی در آغوشم
چرا که غرق غم یار ناز گل پوشم
به صبحگاه به خود گفته بودم او پر زد
دگر شبانه شراب غمش نمی نوشم